روش شناسي نت مبتني بر قابليت اطمينان: مطالعه موردي حوزه انتقال برق شهر تهران

امروزه استفاده از نت مبتني بر قابليت اطمينان به عنوان يك پيش نياز براي ارتقاء ميزان اثربخشي برنامه هاي نت مطرح بوده و بر همين اساس گرايش سازمانها به اين رويكرد بسيار افزايش يافته است. در اين راستا تحقيق مي كوشد تا در ابتدا جهت ارزيابي ميزان آمادگي يك سازمان در استقرار نت مبتني بر قابليت اطمينان الگويي ارائه دهد. ارزيابي ميزان آمادگي سازمان از طريق يك چك ليست تعيين و جهت سنجش ميزان آمادگي شركت برق به خبرگان مربوطه ارائه گرديد سپس از طريق پرسشنامه كه داراي روايي و پايايي مناسب مي باشد ميزان اثربخشي اجراي نت پيشگيرانه تعيين و به راهكارهاي بهبود شاخص هاي نت پرداخته شد. به منظور اجراي مطالعه موردي ابتدا الگوي توسعه داده شده اي بر اساس عوامل گوناگون حاكم، تعيين گرديد و سپس الگوي مربوطه به عنوان روش پيشنهادي اجراي نت مبتني بر قابليت اطمينان به كار گرفته شد به اين منظور به تعيين شاخص هايي جهت تعيين تجهيزات بحراني پرداخته شد و مطابق با الگوي توسعه داده شده كاربرگ اطلاعات و سپس كاربرگ تصميم گيري تكميل شد و مطابق با آن به تعيين فعاليت هاي اثربخش نت ، بازه زماني اجرا و مجري اقدام گرديد. نتايج حاصله حاكي از اين امر بود كه ميزان آمادگي شركت برق براي اجراي نت مبتني بر قابليت اطمينان و اثربخشي اجراي نت پيشگيرانه مورد ترديد قرار گرفت و لذا ضمن تعيين شاخص هاي اثربخشي نت، برنامه هاي بهبود جهت ارتقاي اين شاخص ها تعيين گرديد.