ارائه يك مدل رياضي جهت مكانيابي مراكز درماني و اورژانسي با درنظر گرفتن احتمال خرابي مراكز

يكي از مهمترين عوارض ناشي از افزايش سطح مهاجرت روستاييان به شهرها، افزايش ميزان توليدات صنعتي و شيميايي است كه منجر به بروز ناهنجاريهاي متعددي در حوزه بهداشت و درمان ميشود. بدين منظور، طراحي و اجراي برنامههايي جهت پايش و كنترل سطح سلامت جامعه كه جزء برنامهريزيهاي سطح استراتژيك سازمانهاي سلامت است، از دسته مهمترين وظايف مديران بخش سلامت محسوب ميشود. از طرفي يكي از مهمترين مسائل حوزه برنامهريزيهاي سطح استراتژيك هر سازمان، تعيين مكان مراكز ارائه خدمات است؛ چرا كه اتخاذ مكان مناسب جهت احداث تسهيلات ميتواند در كاهش هزينهها و افزايش سطح پوششدهي تاثير بسزايي داشته باشد. اما يك مكان مناسب جهت احداث تسهيلات بايد علاوه بر كاهش هزينهها و افزايش سطح پوششدهي، داراي حداكثر قابليت اطمينان نيز باشد. اين موضوع از آن جهت داراي اهميت است كه در دنياي واقعي عوامل بسياري مانند بلاياي طبيعي، باعث ايجاد خرابي مراكز شده و سطح اطمينان عملكرد سيستم را تحت تاثير قرار ميدهد. بنابراين در مكانيابي مراكز بايد به حداكثرسازي قابليت اطمينان نيز توجه داشت. بدين منظور در اين مقاله، جهت ارائه مكان بهينه احداث مراكز درماني و اورژانسي با در نظر گرفتن احتمال خرابي هر يك از مراكز، يك مدل رياضي عدد صحيح ارائه شده است. تابع هدف اين مدل به كمينهسازي هزينههاي سيستم شامل هزينه احداث، هزينه انتقال بيماران و هزينه ناشي از شكست مراكز درماني و اورژانسي مي پردازد. در پايان به منظور اطمينان از صحت عملكرد مدل ارائه شده يك مثال عددي مطابق با مسائل دنياي واقعي طراحي و مورد بررسي قرار ميگيرد.