ارزيابي ارگونوميكي وضعيت هاي انجام كار به روش ( QEC ) در آرايشگران شهر اصفهان 1394

زمينه و هدف: ناراحتي هاي اسكلتي عضلاني بخش عمده اي از بيماريهاي شغلي را به خود اختصاص مي دهد. در حرفه ي آرايشگري به دليل وجود حركات تكراري، كار طولاني مدت در وضعيتهاي ايستاده و وضعيت هاي غلط كاري احتمال بروز ناراحتيهاي اسكلتي عضلاني وجود دارد.پيشگيري از بروز اين ناراحتي ها مستلزم ارزيابي وضعيت هاي كاري با استفاده از روش هاي آناليز شغلي علم ارگونومي) Ergonomics ) مي باشد. اين مطالعه به منظور ارزيابي ارگونوميكي وضعيتهاي انجام كار آرايشگران شهر اصفهان انجام شده است. روش بررسي: به منظور بررسي هاي نمونه اي از جدول مورگان براي تعيين حجم نمونه استفاده و به روش نمونه گيري تصادفي ساده تعداد 70 نمونه از 85 نفر آرايشگر شهر اصفهان ) 33 نفر مرد و 37 نفر زن( در مناطق سه گانه 4 - 5 - 6 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه استاندارد نورديك جهت تعيين ميزان شيوع علائم اختلالات اسكلتي عضلاني بوده است و با استفاده از روش (QEC ) ميزان شيوع ناراحتيهاي اسكلتي عضلاني نواحي مختلف بدن انجام شده است. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله ي نرم افزار SPSS (Ver.16.0) و با استفاده از آزمون هاي آماري كاري اسكوئر(Chi- Square )، تي مستقل(t-student ) و فيشر(Fisher ) رابطه ي بين شيوع ناراحتي ها با متغيرهاي سابقه كار، جنس و سن بررسي شد . يافته ها: يافته ها به اين صورت است كه ميزان شيوع ناراحتي گردني 71 ( % 34 % زن و 37 % مرد)، شانه اي 60 ( % 27 % زن و 33 % مرد)،مچ دست 87 ( % 46 % زن و 41 % مرد)و تحتاني و پشت 75 ( % 31 % زن و 44 % مرد)به دست آمد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج بدست آمده چنين نتيجه مي شود كه ميزان شيوع علائم اختلالات اسكلتي عضلاني در بين آرايشگران مورد مطالعه بالا است همچنين سطح ريسك ابتلا كه بر اساس روش QEC بدست آمد گوياي آسيب زا بودن شرايط و محيط كار در اين حرفه مي باشد.بنابراين انجام اقدامات اصلاحي جهت بهبود شرايط كار در آينده نزديك بايد صورت گيرد.