شماره ركورد كنفرانس :
4188
عنوان مقاله :
بينامتنيّت قرآني در تاريخ جهانگشاي جويني (با تأكيد بر جلد 2 تاريخ خوارزمشاهيان)
پديدآورندگان :
اسداللهي خدابخش asadollahi@uma.ac.ir دانشيار زبان و ادبيات فارسي دانشگاه محقق اردبيلي , پوراسكندر مريم دانشجوي كارشناسي ارشد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه محقق اردبيلي , خداپناهي الهام دانشگاه محقق اردبيلي
كليدواژه :
بينامتنيّت , قرآن , تاريخ جهانگشا.
عنوان كنفرانس :
ششمين همايش ملي نقد و نظريه ادبي
چكيده فارسي :
يكي از اصطلاحاتي كه در ادبيّات امروز فراوان به كار برده مي شود اصطلاح بينامتنيت است. بينامتنيت نظريه‌اي است كه به روابط بين متوني مي‌پردازد كه موجب آفرينش متني جديد مي‌شود. بينامتنيت بر رابطه تفسيري و معنا شناختي ناظر است و در تفسير قرآن نيز مراد از بينامتنيت توجه به روابط معناشناختي است كه متون ديگر مي توانند با قرآن داشته باشند.در اين پژوهش روش كار مبتني برچهار شيوه است.در شيوه‌ي نخست آيات قرآني همراه با متن حاضر در متن پژوهش ارائه شده است.در شيوه‌ي دوم اركان بينامتني از جمله(متن پنهان،متن حاضر،روابط بينامتني)نسبت به هر يك از بخش‌هاي متن حاضر مشخص شده است. در شيوه‌ي سوم تبيين و تفسيري در بازآفريني متن غايب در متن حاضر تحت عنوان قواعد سه گانه‌ي بينامتني(نفي جزئي،نفي متوازي و نفي كلي)صورت گرفته است. و در شيوه‌ي چهارم محورهاي سه گانه‌ي بينامتني(تركيبي-واژگاني و مضموني)در رابطه با هر يك از متون تبيين شده است. پژوهش حاضر به بررسي سه نظريه ي بينامتني(تركيبي، واژگاني و مضموني)پرداخته است و در پي اين است كه نشان دهد بازآفريني متن پنهان (قرآن) در متن حاضر (تاريخ جهانگشا) بيشتر از نوع كدام قاعده است.
