بررسي تطبيقي جايگاه زنان دررمان دل فولاد و رمان كوري

ادبيّات ايران زمين تصاوير متفاوتي از زن وجود دارد. محور غالب داستان ها مذكّرند؛ امّا اين زنان هستند كه باعث وقوع رويدادها مي گردند. توصيف و بررسي شخصيّت زن در بيشتر آثار ادبي، به دليل سلطة فرهنگ مردسالارانه، تصويري غيرواقعي و فاقد تجارب زنانه است و زنان آنجا كه فرصت بـازنمودن تجـاربشان را يافته اند، ازادبيّات به عنوان ابزاري براي نمايش مظلوميّت جنس خود بهره برده اند. دل فولاد و كوري دو رمان عصر حاضرند كه تجارب زنانة منيرو رواني پور و نگاه مردانة ژوزه ساراماگو به زنان به رشتة تحرير درآمده است. نويسندگان هر دو رمان مورد بحث ارزش و جايگاه ويژه اي براي جنس زن قائل شده اند.در واقع نقش برجستة هدايت و نجات انسان، بر عهدة زنان داستان است. هدف نگارنده در اين پژوهش آن است تا در گسترة ادبيات تطبيقي به بررسي نقش و جايگاه زن و شباهت ها و تفاوت هاي آن، در دو اثر مورد بحث بپردازد.