تأثير داستان حضرت يوسف (ع) در شعر شعراي عصر مملوكي

كمتر اثر ادبي را مي يابيم كه تحت تأثير قرآن نباشد. قرآن كريم به عنوان يك كتاب آسماني توانسته است بر فرهنگ عربي و غير‎عربي تأثيرگذار باشد. تقريباً همه آثار اديبان و شاعران، از نظم و نثر، تحت تأثير اين كتاب آسماني بوده است و در سروده هايشان به داستانهاي قرآني، به ويژه شخصيّت هاي قرآني پرداخته اند. از آنجا كه قصّه هاي قرآني بيشترين تأثير را در جهت دهي تربيت انسانها دارد و زندگي پيامبران الهي، الگوي مناسبي براي پيروي مي باشد، قرآن كريم بسياري از عبرت ها و آموزه هاي ديني را در قالب قصّه بيان داشته است. از اين ميان، داستان حضرت يوسف به عنوان «أحسن القصص» يعني بهترين قصّه معرفي شده است. بر اساس اين داستان، شاعران بسياري از جمله شعراي عصر مملوكي به سرودن اشعاري پرداخته اند كه از داستان حضرت يوسف الهام گرفته است. پديده بينامتنيّت قرآني در شعر شعراي مملوكي به وفور يافت مي شود. در مقاله ي پيش رو، نگارندگان براساس روش توصيفي- تحليلي به بررسي تأثير داستان حضرت يوسف در شعر برخي از شاعران دوره مملوكي پرداخته اند. شاعران با الهام گيري از قرآن و با استفاده از وجه تلميح، مضامين قرآني را در اشعار خود منعكس مي كنند و به شعر خود رنگ و بوي داستاني مي دهند. در مجموع مي توان گفت عناصر داستانيِ اندوه يعقوب از فراق يوسف، چاه و زندان، عشق و پيراهن يوسف از بسامد بالايي در شعر مملوكي برخوردار بوده است و بيشترين بازتاب آن پيرامون زيبايي حضرت يوسف و غم و اندوه فراق است.