خوانش داستان «آزمايش» بهرام حيدري در فضاي كارناوال باختين

ميخائيل باختين مهمترين انديشه گر در گسترۀ علوم انساني و بزرگترين نظريه پرداز ادبي سدۀ بيستم، اساس «منطق مكالمه» را پايه نهاد و مفهوم «چند آوايي» يا «پوليفوني» و رويكرد كارناوال را مطرح نمود و فعاليت فكري وي، نقد ادبي و شناخت شناسي را دگرگون كرد. به اعتقاد باختين كارناوال در تضاد با جشن هاي رسمي، همچون پيروزي حقيقت بر رژيم هاي موجود، گونه اي از ميان بردن موقتي «مناسبات پايگاني، امتيازها، قوانين و تابوها» به شمار مي آيد. در اين مقاله، داستان «آزمايش» از مجموعۀ «زنده پاها و مرده پاها» بهرام حيدري از مكتب داستان نويسي خوزستان با روش تحقيق توصيفي و تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است و اين نتيجه بدست آمد كه حيدري در اين داستان با برهم زدن ارزش ها و هنجارهاي پذيرفته شده از سوي فرهنگ رسمي و جدي و تقابل با نهادهاي برتر به فضاي كارناوال باختين نزديك شده و با تداخل صداها و با استفاده از شيوۀ بيان نمايشي و ظرافت هاي زباني كه بيانگر جهان بيني خاص اوست موفق مي شود با انديشه هاي «دگرگوني» به «پيشرفت» و «شدن» برسد.