بررسي تطبيقي ژرف ساخت چامسكي و تقدير نحوي

طرح مفهوم ژرف ساخت در زبانشناسي گشتاري ريشه در مفهومي دارد كه نخستين نحويان عرب از آن به عنوان تاويل يا تقدير نام بردند و آن را به عنوان مكانيزمي براي توضيح ساختار جمله ها در زبان عربي استفاده كردند. هدف تحقيق حاضر بررسي تطبيقي ميان دو مفهوم ژرفساخت و تقدير يا تاويل مي باشد. شيوه انجام تحقيق بررسي تحليلي و آماري الگوهايي است كه ميزان همساني اين دو مقوله را در زبانشناسي گشتاري و نحو عربي نشان مي دهد. يافته هاي بدست آمده در اين تحقيق به ترتيب موارد زير است: نحويان عرب با اتخاذ رويكردي عقلاني در بررسي زبان از همان ابتدا يك سطح انتزاعي تر در زبان را مفروض داشته , و آن را قاعده اصلي ناميدند. از نظر آنها نمود بالفعل عبارتهاي زبان غالبا شكل عدول يافته اي از قاعده اصلي است و براي توجيه نحوي بايد حالت عدول يافته را به حالت اصلي برگرداند. عبارتهاي حذف شده و تقديم و تاخيرها و جاايگزين كردن عبارتها بجاي هم از مهم ترين اين موارد هستند.با بررسي يافته هاي بدست آمده مي توان نتيجه گرفت كه مفهوم ژرفساخت در نظريه گشتاري همان حالت مقدر يا حالت تاويلي در زبان عربي است در هر دو حالت يك ساختار انتزاعي در زبان در نظر گرفته مي شود كه بيانگر تمام ويژگيهاي معنايي و آوايي است.