تاثير معماري سبز در ساختمان هاي مسكوني بر معماري پايدار و نقش آن در آرامش رواني

عدم تناسب تكنولوژي و محيط زيست طبيعي ، ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮات وسيعي در ﺑﺴﯿﺎري از ﻧﻘﺎط ﺟﻬﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ. آﺛﺎر بد ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي عصر ﻣﺪرن انسان ساخت، ﺑﺮ روي ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﻧﻮﻋﯽ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ در ﻣﺮدم ﺑﻪ وﺟﻮد مي آورد. دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﻬﺮه وري مناسب از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ،ارتباط هر چه نزديكتر ئ صحيح تر با محيط طبيعي و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ اﺳﺎﺳﯽ در ﻧﮕﺮش اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ در اﻟﮕﻮﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻣﺼﺮف اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﺎري ﭘﺎﯾﺪار ﯾﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﺳﺒﺰ ﭘﺪﯾﺪه اي اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن توسعه يافته و ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﻌﻤﺎران و فعالان محيط زيست ﺑﺎ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار، ﻣﻌﻤﺎري ﻗﻄﻌﺎ ﯾﮑﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ اﺻﻠﯽ و راﻫﺒﺮدي آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ اﺻﻠﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در روي ﮐﺮه زﻣﯿﻦ ﺑﻪ وﺟﻮد آورده اﺳﺖ و از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ و ﻗﻮت ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮ زﯾﺴﺖ ﺑﻮم ﺟﻬﺎن ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، وﻇﯿﻔﻪ اي ﺣﺴﺎس در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﺮ ﻋﻬﺪه آﻧﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ آن ﺷﺪه است تا معماري سبز را به عنوان عنصري از عوامل معماري پايدار در ساختمان هاي مسكوني و به ويژه نقش آن در آرامش رواني ساكنان ساختمان هاي مسكوني بررسي كنيم . ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﺮژيﻫﺎي ﺗﺠﺪﯾﺪﭘﺬﯾﺮ در آنﻫﺎ اوﻟﻮﯾﺖ دارد و ﻣﺼﺮف اﻧﺮژي آن ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺼﺎﻟﺢ آن ﻧﯿﺰ از ﻣﻨﻈﺮ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري را ﺑﺎ اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃﺮاف دارد.