تحليل فني- اقتصادي اثر افزودني‌هاي الياف سازه‌اي مركب آراميد- پلي‌اولفين، پليمر الاستوپلاستومر رشته‌اي، سولفور پليمر، ساسوبيت و پارافايبر بر مقاومت خستگي و گسترش ترك مخلوط‌هاي آسفالتي

راه‌ها شريان‌هاي حياتي يك كشور هستند. هزينه‌ي راهسازي چه در بحث ساخت (هزينه‌ها‌ي اوليه) و چه در بحث تعمير و نگهداري (هزينه‌هاي ثانويه) جز پرهزينه‌ترين بخش‌هاي عمراني هر كشوري به خصوص كشور وسيعي چون ايران مي‌باشد. اين موضوع با افزايش راه‌هاي ساخته شده و همچنين افزايش شدت بار و تعداد ترافيك در سال‌هاي اخير، بيشتر نمود پيدا كرده است. در طي سال‌هاي اخير ميزان تردد وسايل نقليه در كشور به طور چشمگيري افزايش يافته است. با توجه به اين موضوع، يكي از خرابي‌هاي عمده‌ي جاده‌هاي كشور، ترك خستگي ناشي از تكرار زياد وسايل نقليه مي‌باشد. همچنين يكي ديگر از خرابي‌هاي عمده‌ي روسازي‌ها كه كمتر به آن توجه مي‌شود، گسترش ترك است كه باعث رشد ترك‌هاي كوچك و اوليه در آن‌ها شده و كم‌كم نتايج مخرب بزرگتر را رقم مي‌زند. براي مقابله با اين خرابي‌ها راه‌حل‌هايي پيشنهاد شده كه از جمله‌ي آن‌ها، اصلاح، بهبود كيفيت و افزايش مقاومت آسفالت مي‌باشد. اصلاح آسفالت با استفاده از مواد اصلاح كننده صورت مي‌گيرد. مواد اصلاح كننده‌ي زيادي در بازار براي فروش عرضه مي‌شوند كه هر كدام ادعاي خاص خود را دارند. در اين پژوهش سعي شد تا اثرات چند ماده‌ي اصلاح كننده كه توليد داخلي هستند و يا جز مواد وارداتي پر مصرف مي‌باشند، بر روي مقاومت در برابر ترك خستگي و گسترش ترك مخلوط‌هاي آسفالتي بررسي شود. در نهايت با انجام آزمايش خستگي بارگذاري كشش غير مستقيم و گسترش ترك با قطعه‌ي نيم‌ديسك با خمش سه نقطه‌اي، با دستگاه UTM بر روي مخلوط‌هاي آسفالتي اصلاح شده، ماده‌ي الياف سازه‌اي مركب آراميد- پي‌اولفين به عنوان تاثيرگذارترين ماده بر روي مقاومت خستگي و شكست آسفالت و سولفورپليمر به عنوان بهترين ماده به لحاظ فني- اقتصادي در بين مواد اصلاح كننده‌ي مصرفي مشخص شد.