كاربرد سازه هاي فضا كار در طراحي معماري نوين

سازه فضا كار يك سيستم سازه اي است كه اعضاي خطي در آن به گونه اي آرايش يافته اند كه نيروها به صورت سه بعدي منتقل مي شوند. دريك سازه فضا كار، تركيب شكل، بارهاي داخلي و جابجايي هاي سازه در يك صفحه قرار نمي گيرند. به سازه اي كه اصولا رفتار سه بعدي داشته باشد، به طوريكه به هيچ ترتيب نتوان رفتار كلي آن را با استفاده از يك ياچند مجموعه مستقل دوبعدي تقريب زد، سازه فضا كار ناميده مي شود. پژوهش حاضر بر اين است كه در طراحي هاي ساختماني، در مهندسي معماري نوين، به چه ترتيب مي توان از اين سازه ها جهت بهينه سازي ساختمان در راستاي رسيدن به فرم هاي دلخواه با دهانه هاي وسيع و فضايي شكل پذيرتر دست يافت. بنا بر اين با بررسي مزايا و معايب سازه هاي فضاكار و شناخت انواع گوناگون اين سازه ها از لحاظ شكلي، چگونگي بهره گيري از اين سازه ها در معماري نوين بررسي شده است. اين سيستم هزينه ها را پايين مي آورد، به سادگي قابل اجرا بوده و مقاومت بالايي در استقامت و انتقال بار دارد، در نتيجه استفاده از سازه هاي فضاكار موجب مي شود بار مرده ساختمان بطور چشمگيري كاهش يابد، پس از اين سيستم مي توان در طراحي معماري نوين حد اكثر استفاده را برد و هنگام طراحي از اين سازه ها بكارگيري شود