تعيين بهترين جهت‌ قرارگيري فضاهاي باز در اقليم سرد بر اساس تابش آفتاب ( نمونه‌موردي: شهر بروجرد )

موضوع اقليم در بحث توسعه پايدار، از مباحث اساسي و تعيين كننده مي باشد. طراحي صحيح ساختمان ها و كالبد شهرها براساس توان‌هاي اقليمي هر منطقه ، نقش به سزا و تعيين كننده‌اي در كاهش مصرف سوخت و در نتيجه حفظ آن براي نسل هاي آينده خواهد داشت. اقليم سرد يكي از اقليم‌هاي مهمي است كه به طراحي خاص نياز دارد و در اين اقليم ايجاد شرايط آسايش نه تنها در داخل ساختمان بلكه در اطراف و بيرون آن‌ نيز بسيار مهم است. لزوم بررسي شرايط اقليمي در رابطه با طراحي فضاهاي آزاد با تداخل عامل تابش كه بنياد اقليم است، تلاشي براي كاستن مشكلات اقليمي و مبناي پژوهش حاضر مي‌باشد. كه در اين رابطه ابتدا با استفاده از داده‌هاي هواشناسي ايستگاه سينوپتيك بروجرد نمودار زيست‌اقليمي فضاهاي آزاد، ترسيم و بر روي آن، آستانه‌ها و نيازهاي حرارتي بيرون بنا و سپس اولويت‌هاي طراحي اقليمي معابر شهري مشخص‌گرديد. سپس با استفاده از روش‌هاي محاسباتي برآورد ميزان انرژي تابيده شده بر سطوح قائم بنا ، بهترين جهت قرارگيري ساختمان و با بررسي سايه ايجاد شده در معابر در فصول سرد، بهترين جهت‌گيري معابر تعيين شد. نتايج نشان داد كه بهترين جهت استقرار معابر به منظور جلوگيري از ماندگاري يخ و برف در سطح خيابانها ، راستاي جنوب‌غربي- شمال‌شرقي و بعد از آن جهت 60 درجه غربي با توجه به عامل تابش آفتاب مي‌باشد.