جايگاه مديريت شهري در شناسايي چالش ها و فرصت هاي نوسازي و بهسازي بافتهاي فرسوده شهري(مورد مطالعه: منطقه17 شهر تهران)

شكل گيري برخي از محلات و مناطق شهرهاي بزرگ بنا به دلايل متعدد به گونه اي بوده است كه با ضوابط و معيارهاي شهرسازي و معماري امروز مغايرت داشته و به نوعي وصله ناجور به تن شهرها خصوصاً كلان شهرها مي باشد. اين بافت به مرور زمان فرسوده تر شده و علاوه بر فرسودگي ابنيه، شبكه تاسيسات شهري آنها نيز فرسوده شده و كاركردهاي شهري خود را از دست مي دهند. دلايل زيادي وجود دارد كه مردم ترجيح نمي دهند منازل خود را در اين بافت ها، نوسازي نمايند. نوسازي و بهسازي اين نوع بافت ها، توجه و اهتمام ويژه دولت و شهرداري ها و همكاري مردم را مي طلبد. بر همين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي جايگاه مديريت شهري در شناسايي چالش ها و فرصت هاي نوسازي و بهسازي بافتهاي فرسوده شهري منطقه17 مي باشد. اين منطقه بر روي گسل زلزله خيز ري مي‌باشد كه توجه و برقراري امنيت براي مساكن و ساكنين از ضرورت‌هاي مديريت شهري قلمداد مي‌شود. لذا در تحقيق پيشرو با استفاده از روش توصيفي- تحليلي قصد داريم كه با شناسايي نقاط مثبت و منفي موانع نوسازي و بهسازي شهري به اين نتيجه برسيم كه تا چه اندازه طرحها و برنامه‌هاي اجرا شده جهت بهسازي و نوسازي شهري در محدوده مورد مطالعه از كارايي و اثربخشي لازم برخوردار بوده است. و همچنين با شناسايي نقاط قوت و ضعف مديريت شهري، گامي در جهت بهبود وضعيت بافت‌هاي نابسامان و فرسوده شهري برداريم.