نقش عوامل مديريتي در برنامه ريزي كاربري اراضي و حمل و نقل شهري

The role of management factors in land-use and urban transport planning

حمل و نقل در ارتباط تنگاتنگي با كاربري اراضي شهري قرار دارد و روابط متقابل و پيچيده اي بين سه عامل »كاربري اراضي، مديريت و حمل و نقل « وجود دارد . بدين ترتيب كه كاربري اراضي شهري موجب توليد سفر مي شود ، حمل و نقل و ترافيكي را بوجود مي آورد ، در نتيجه سامانه كاربري اراضي- حمل و نقل شكل مي گيرد ، لذا هدايت و كنترل اين سامانه بر عهده مديريت حمل و نقل و كاربري اراضي شهري است. مهندسان و برنامه ريزان طرح هايي را براي آينده فراهم مي كنند تا شهر يا اجتماع محلي بتواند به صورت هدايت شده اي اين فعاليت هاي حمل و نقلي را مديريت و كنترل نمايد. در اين خصوص سامانه مديريت شهري بنا به تعريف و به لحاظ وظايف عملي خود، موظف به برنامه ريزي توسعه و عمران شهري و اجراي برنامه ها و طرح هاي شهري مربوطه است. در اين پژوهش به بررسي رابطه ميان حمل و نقل شهري و كاربري اراضي پرداخته و تاثير عوامل مديريتي در برنامه ريزي هر يك از دو مولفه مورد كند و كاو قرار گرفته است.

Transport is closely linked to land use , there are complex interactions between the three factors of land use, transportation and management. Urban land use produces the travel, creates transportation and traffic, as a result land use- transport system takes shape. Therefore, land use and urban transport management is responsible for guidance and control of the system. In this regard, urban management system by definition and in terms of their practical tasks, is responsible for planning and urban development and the implementation of relevant programs and projects. This study examines the relationship between urban transport and land use planning and the impact of management factors in each of the two components has been explored.