مكانيابي نقاط انتقال با درنظر گرفتن قابليت اطمينان و پوشش پشتيبان

يكي از مسائل نسبتا جديد مطرح شده در مكان‌يابي تسهيلات، مساله نقاط انتقال است. در اين مساله، هدف تعيين مكان تعدادي نقطه انتقال است بطوريكه در مدت زمان مجاز و تعيين شده نقاط تقاضا را به يك تسهيل (مثلا بيمارستان) برسانيم. با توجه به مفهوم مطرح شده در اين مساله كاربرد آن بيشتر جهت استفاده در مسائل امداد و نجات است. يكي از فرضيات در نظر گرفته شده در اين مساله اين است كه تمامي نقاط انتقال و نيز مسيرهاي حمل و نقل همواره قابل استفاده هستند و ظرفيت نامحدود دارند، در صورتي‌كه در مسائل دنياي واقعي، بعد از وقوع حوادث طبيعي مانند(سيل، زلزله و ...) و غير طبيعي مانند جنگ، امكان تخريب اين نقاط و مسيرها وجود دارد. در نتيجه در اين مقاله، مدل مكانيابي نقاط انتقال با در نظر گرفتن امكان خرابي براي اين نقاط انتقال و نيز مسيرهاي حمل و نقل توسعه يا فته است، بطوريكه با توجه به هزينه تخصيص داده شده براي احداث مسيرها و نقاط انتقال، احتمال خرابي مشخصي براي آن‌ها در نظر گرفته شده است. در مدل ارائه شده ابتدا تمامي نقاط، توسط نقاط انتقال پوشش اوليه داده مي‌شوند و سپس پوشش پشتيبان بيشينه خواهد شد، تا در صورتيكه يك نقطه انتقال دچار خرابي و از كار افتادگي شد، مشتريان توسط نقطه انتقال پشتيبان خدمت‌دهي شوند. هم‌چنين در پايان جهت تاييد مدل، يك مساله فرضي توليد و توسط مدل حل شده است و نتايج مورد تحليل قرار گرفته است.