بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني و مديريت دانش- ( مطالعه موردي : مجتمع توليد انستيتو پاستور

در عصر دانايي كه دانش مهم ترين سرمايه هر سازمان و جامعه اي محسوب مي شود مديريت دانش وظيفه سازمان هايي است كه مي خواهند به سازمان هاي يادگيرنده تبديل شوند . بسياري از سازمان ها كه مي خواهند بقا و موقعيت رقابتي خود را حفظ كنند ، مديريت دانش را در پيش گرفته اند اما موفقيت اين امر مستلزم آن است كه عوامل سازماني مختلف موجود در يك سازمان نظير فرهنگ سازماني داراي ويژگي هاي خاصي بوده و از انسجام و هاهنگي لازم برخوردار باشد . بي شك فرهنگ سازماني به عنوان يك زير ساخت ، نقش بسيار كليدي در پياده سازي نظام مديريت دانش در سازمان دارد و در همين راستا تحقيق حاضر جهت بررسي رابطه فرهنگ سازماني به عنوان متغيرمستقل و مديريت دانش به عنوان متغير وابسته در مجتمع توليد انستيتو پاستور تهران انجام گرفته است . نوع پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد . جامعه آماري پژوهش را كليه مديران و روساي مجتمع ( 30 نفر با تحصيلات فوق ليسانس و بالاتر) در بر مي گيرد كه به روش نمونه گيري طبقه اي تناسبي انتخاب شده اند . براي گردآوري داده ها از دو پرسشنامه( استاندارد) فرهنگ سازماني كامرون و كويين 2006 (مشتمل بر شش معيار كه هر معيار چهار گويه دارد كه هر كدام از اين چهار گويه معرف يك بعد فرهنگي مدل مورد نظر مي باشند.) و پرسشنامه استاندارد مديريت دانش ( APO- مشتمل بر 42سوالكه پنج گام مديريت دانش بر طبق فرآيند ارائه شده از سوي (APO) عبارت است از: شناسايي دانش، ايجاد دانش، ذخيره دانش، به اشتراك‌گذاري دانش و به كارگيري دانش( استفاده شده است . براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي ، آزمون t و تحليل واريانس استفاده شده است . نتيجه تحليل ها حاكي از آن است كه بين فرهنگ سازماني غالب سازمان و مديريت دانش رابطه مثبت و معني داري وجود دارد . اين نتيجه بيانگراپن است كه فرهنگ سازماني موجود در پاستور به عنوان شخصيت و شالوده سازمان نقش موثري در برقراري مديريت دانش دارد و پاستور براي اين كه بتواند بطور موثري دانش را استقرار و در كل سازمان اشاعه دهد ابتدا بايد به فرهنگ سازماني توجه كند