تاثير نوسانات الگوهاي پيوند از دور بر مقادير حدي دماي كمينه

مطالعات صورت گرفته در زمينه تغيير اقليم در جهان حاكي از اين واقعيت است كه تغيير هر چند كم در دما موجب تغيير در وقوع پديده هاي حدي نظير خشكسالي، بارش هاي سنگين و توفان مي شود. هدف از اين مطالعه تأثير نوسانات الگوهاي پيوند از دور بر مقادير حدي دماي كمينه به منظور آشكار سازي رخداد احتمالي تغيير اقليم در ايستگاه هاي مورد مطالعه مي باشد. در اين تحقيق، داده هاي روزانه مربوط به دماي حداقل به منظور استخراج مقادير حدي دما شامل صدك هاي پايين (10، 5، 1) و صدك هاي بالا (99، 95، 90) و داده هاي ماهانه شاخص هاي پيوند از دور در يك دوره 31 ساله (2015-1985) براي سه ايستگاه سينوپتيك تبريز، مشهد و شيراز مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه از آزمون هاي پارامتري (پيرسون) و ناپارامتري (اسپيرمن) در مقياس ماهانه و فصلي بهره گرفته شده است. نتايج ايستگاه تبريز نشان داد بيشترين ضريب همبستگي با شاخص AMO مثبت در صدك 95 ام، ماه سپتامبر حاكي از آن است كه سرماي زود رس پاييزه در كل اتفاق نمي افتد. در ايستگاه مشهد همبستگي مثبت شاخص AMO در صدك 90 ام، ماه مارس بيانگر اين است كه سرماي دير رس بهاره در كل اتفاق نمي افتد و در ايستگاه شيراز بيشترين ضريب همبستگي با شاخص NAO مثبت در صدك پنجم، ماه آگوست گوياي به تأخير افتادن سرماي زود رس پاييزه مي باشد. نتايج حاصل در مقياس فصلي حاكي از افزايش دما در فصل پاييز و زمستان با شاخص اثر گذار AO منفي و AMO مثبت است. نتايج اين تحقيق مي تواند در جهت مديريت بهتر ريسك و زمان كاشت محصولات كشاورزي و نيز بيمه محصولات كشاورزي مورد استفاده قرار گيرد.