بررسي مطلوبيت زيست گاه يوزپلنگ آسيايي در پارك ملي كوير

هدف از اين مقاله بررسي مطلوبيت زيست گاه يوزپلنگ آسيايي در پارك ملي است. روش بررسي در مقاله حاضر، مطلوبيت زيست گاه يوزپلنگ با استفاده از روش مكسنت در پارك ملي كوير طي يك دوره ده ساله مورد بررسي قرار گرفته و مدلسازي 11/05 ،77/1 ،72/ ميشود. يافته ها نشان ميدهد كه متغيرهاي فاصله از منابع آب، پوشش سطح زمين و طعمه خوار رقيب با 8 درصد بيش ترين سهم را در مطلوبيت زيست گاه يوزپلنگ دارند. بيش ترين احتمال حضور گونه در جهت شمال، در دامنه 1755 متر، در شيبهاي تا 10 تا 05 درصد و در فاصله كم تر از 15 كيلومتري از منابع آبي ميباشد. بيشترين - ارتفاعي 1055 احتمال حضور يوزپلنگ در مراتع متوسط ، اراضي بايرو پوشش بسيار ضعيف ميباشد. زيست گاه كاراكال بيش از ساير طعمه- خواران با زيست گاه يوزپلنگ هم پوشاني دارد. براين اساس، تغيير مراتع و احداث اراضي حاوي طعمههاي يوزپلنگ در نقاطي كه مطلوبيت زيست گاه اين گونه مناسب ارزيابي شده است، به عنوان يكي از عوامل منجر به توسعه پايدار زيست گاه اين گونه معرفي ميگردد.

The purpose of this article is to examine the Asiatic cheetah in the National Park. At the present study, the habitat of cheetah at the national desert park was studied and modeled by Maxent in 10 years. The results show that factors such as distance from water resources, land use and prey rival with 27.8, 22.1, and 19.50 percent had the highest share in cheetah habitat. . Maximum possibility of the existence of the species at the north is at the elevation ranges 1200-1300 meters, and at the slopes less than 15-60%, and at the distance less than 10 kilometers from water resources. . Maximum possibility of the existence of cheetah is at average pastures, undeveloped Lands, and very poor coverage. Also the habitat of the caracal has the more overlap with the habitat of cheetah than other preys. Accordingly, the change of pastures and Construction lands where there is predator s cheetah, as a leading contributor to the sustainable development of habitat for this species is introduced. As one of the factors leading to the sustainable development of habitat for introduced this species.