بررسي مكان يابي بهينه ايستگاه آتش نشاني در مناطق شهري با وجود مانع مورد مطالعه كلان شهر شيراز

در اين مكان يابي بهينه ايستگاه آتش نشاني در مناطق شهري با وجود مانع، مدل رياضي ارايه شده به صورت يك مساله بهينه سازي تابعي نامقيد و ناهموار است؛ يكي از علت هاي ناهمواري وجود مانعي نظير يك بزرگراه و يك راه عبور از آن است. گسسته سازي مساله با توجه به نواحي مورد مطالعه در دو سمت مانع كمك مي كند تا علاوه بر تفسير مساله بهينه سازي تابعي به بهينه سازي غيرخطي گسسته، بتوان از روش مقايسه و اولويت بندي نقاط كانديد برمبناي ارزش در دسترسي به عنوان تابع هدف استفاده كرد. بر اين اساس مي توان مقادير تابع هدف (به ترتيب از بزرگ به كوچك) را با توجه به نقاط كانديد معين نمود. در حالت گسسته بهينه مطلق را به دست مي دهد، مورد اعتماد است. البته اين روش براي گسسته سازي هاي با تقسيمات كوچك، زمان زيادي را جهت اجرا سپري مي كند. روش مقايسه اي در گسسته سازي هاي متفاوت، چون تمام حالت هاي ممكن را مورد بررسي قرار مي دهد و چندين شيوه مكان يابي براي يكي از مناطق شهر شيراز كه داراي مانع است؛ پياده سازي شده و نتايج مورد بررسي قرار مي گيرد.