بررسي ريسك هاي حمل و نقلي ماشين الات سنگين راه سازي درمراحل بارگيري و تخليه (مطالعه موردي: ازادراه شيراز – اصفهان)

امروزه كاهش خسارت مالي و جاني، افزايش قابليت اطمينان و ايمني سيستم هاي حمل و نقل، مورد توجه بسياري از صاحبان صنايع از جمله راه قرار گرفته است، كه در ايران بكارگيري دانش شناسايي و ارزيابي ريسك در مديريت ايمني حمل و نقل تاكنون تنها به شكل تئوري توسعه يافته است و رويه هاي نظام مند و علمي براي بكارگيري ان در سطح عملياتي وجود ندارد، و متاسفانه در كشور، خسارت هاي سنگين مرحله بارگيري و تخليه در حمل و نقل مورد توجه قرار نگرفته و همچنين ديدگاه به مساله ايمني بيش از پيش از هر چيزي به مسايل فني توجه نموده و همين امر باعث شده در صنعت حمل و نقل، ايمني و ريسك جايگاه مشخصي نداشته باشد. در اين پژوهش، ابتدا به شناسايي ريسك هاي موجود در مرحله بارگيري و تخليه ماشين الات سنگين راه سازي در بخش حمل و نقل با استفاده از مصاحبه و پرسش نامه پرداخته مي شود و پس از ارزيابي ريسك به روش ويليان فاين، رتبه بندي، جهت مواجه بهتر با ريسك ها صورت مي پذيرد و در پايان با استفاده از تحقيقات گذشته و نظريات كارشناسان پيشنهاداتي جهت كاهش و يا كنترل ريسك ارائه مي گردد. نتايج نشان مي دهد كه عدم مهارت كافي در مشاغل، نبود مكان بارگيري و تخليه مناسب و نبود مسئول ريسك با تجربه از مهمترين ريسك هاي شناسايي شده بودند و انتظار مي رود شناسايي و ارزيابي ريسك، منجر به افزايش قابليت اطمينان و ايمني بارگيري و تخليه ماشين الات سنگين در سيستم حمل و نقل كشور گردد.