بررسي طبيعت در معماري مدرن بر اساس انديشه هاي كالاتراوا

انسان از ديرباز همواره در حال الهام گيري از طبيعت در ساخت و ساز خود بوده است. در طول تاريخ تكامل، هرگاه مسير حركت بشر از رفتار طبيعت فاصله گرفته ؛ سبب شده است پديده هاي مشهودي به عنوان آسيب هاي طبيعي يا معضلات ويژه پديد آيند. پيروي او از طبيعت در آثار مهندسي و هنر معماري ديده مي شود كه موجب خلق آثار بسيار زيبا و گوناگوني شده است.آنچه امروزه نمود ويژه اي در طرح هاي مهندسي دارد آن است كه متخصصين از زواياي گوناگون معماري و مهندسي سعي در حركت به اين سمت دارند . ولي آنچه كه در طراحي ساختمان ها در هزاره سوم نياز مي باشد، موضوع هماهنگي و تعامل معماري و فناوري در اين امر مي باشد . اين مقاله سعي دارد تا با بررسي معماري مدرن موضوع اصالت طرح را از ديدگاه سازه و معماري و منطبق با رفتار طبيعي و نيازهاي زندگي متكي بر تكنولوژي در قرن حاضر بررسي نمايد و اين ديدگاه را القا كند كه در هزاره سوم مسير آموزش و روند طراحي بناها بايد به صورت ايجاد كار تيمي متشكل از معمار، طراح سازه ، طراح تاسيسات برقي و مكانيكي با ديدگاه بهره گيري از طبيعت و اصل حداقل مصرف انرژي و معماري سبز با يكديگر باشد تا طرح به صورت بهينه خلق شود. در نهايت در صورت رعايت اين ديدگاه ، زيبايي كالبدي و اصالت طرح به ارمغان خواهد آمد و نيازي به ايجاد زيبايي ظاهري با مفاهيم كاذب نخواهد بود