بررسي علل پيدايش معماري دستكند در دل كوه با رويكردي بر مصرف انرژي برق (روستاي دشتك دراستان فارس)

معماري بومي ايران بسيار غني و سرشار از حل مشكلات طبيعي و معيشتي مردم در زمانه خود بوده است. به گونه اي كه خاستگاه آسايش مردم در درون خود چه از منظر حرارتي، رفاهي، عملكردي و غيره بوده است. يكي از نمونه هاي بديع، معماري دستكند درون كوه است كه نمونه موجود آن در استان فارس واقع در بخش درودزن، روستاي دشتك است. در مقاله حاضر به بررسي علل پيدايش معماري دستكند درون كوه در اين منطقه با كمك پارامترهاي اقليمي و آسايش حرارتي پرداخته شده است. روستاي دستكند دشتك با ساختاري دست ساز در دل كوه تا 2 طبقه در درون كوه فرورفته است و داراي اقليم سرد و خشك مي باشد. اين روستاي كوهپايه اي داراي دو بخش متفاوت بافت كاملا قديمي و بافت جديد است كه در گونه معماري قديمي– بومي، معماري دستكند مشهود است. روش تحقيق مقاله حاضر از نوع پيمايشي - كاربردي است و با مقايسه تطبيقي گونه هاي ساختمان بومي حاصل گرديده است. خانه هاي انتخابي در بخش قديمي بومي روستا و داراي دو گونه سطحي و عمقي هستند. اين جامعه آماري بر اساس مشخصات تعيين شده از طرف خبرگان انتخاب و برداشت ميداني گرديده اند. در مرحله نهايي ميزان مصرف برق هر دو گونه نمونه موردي مقايسه گرديده اند. بعنوان يكي از نتايج اصلي مي توان بيان نمود كه بدليل دماي پايين منطقه و سردي هوا در زمستان، سرمايش بطور طبيعي با تكنيك بهره گيري از سرمايش از زمين تا حدودي تامين گرديده است. همچنين معلوم گرديد مصرف انرژي الكتريكي خانه هاي عمقي نسبت به سطحي حدود كمتر است و هرچه عمق خانه در دل زمين بيشتر گرديده ، مصرف برق آن كاهش يافته است