تحليلي بر نقش طرح مقاوم سازي مسكن بر كيفيت منظر و مبلمان روستايي پايدار (نمونه موردي؛ روستاي احمدآباد – شهرستان بهاباد)

در كشور ما در حال‌ حاضر موضوع استحكام ابنيه در برابر بلاياي طبيعي و عوامل غيرمترقبه و عمدتاً زلزله، به‌ عنوان مسئله اصلي در سطح روستاها تلقي مي‌شود و با توجه به گستردگي موضوعات كالبدي روستاها، مقاوم‌سازي اولويت اول و كليه توجه ها را به خود اختصاص داده است اين در صورتي است كه در جاهاي ديگر دنيا، از جمله در كشورهاي صنعتي، دغدغة منظر، سيما و مبلمان پايدار روستا در راس كليه طرحهاي روستايي به عنوان طرح بالادست قرار گرفته و بقيه طرحها و عمليات اجرايي آنها موظف به رعايت رئوس ضوابط و مقررات اين طرح مي باشند. در اين تحقيق با يك رويكردپديدار شناسانه سعي بر بررسي نقش اجراي طرح مقاوم سازي مسكن بر منظر و مبلمان روستاي احمدآباد دارد از اينرو شاخص هاي مدنظر قرار گرفته شده با بررسي محيطي استخراج و پس از آن با تكميل پرسش نامه بين ساكنان و ورود داده ها در نرم افزار Spss مشخص گرديد كه طرح مقاوم سازي اثرات همچون جلوه بخشي به مبلمان روستايي، انعطاف پذيري و خوانايي ساختمان ها، وحدت فضايي و سازگاري سبك‌هاي ساختماني، توجه به منطقه بندي ارتفاعي، هماهنگي ميان فرم، رنگ و جنس، مصالح تناسبات موجود در بنا، تقارن در نما و حجم، ايجاد خاطره‌جمعي و تعلق‌خاطر به روستا، انطباق با ساختار و توان مديريت اجرايي و نظارتي روستا، توجه به ويژگي‌هاي فرهنگي و تاريخي روستا، ايجاد سرزندگي و هويت روستا، انطباق با خواسته هاي مطلوب ساكنين كاربرد، مصالح بوم‌آورد ابعاد و مقياس را بر بافت كالبدي روستا بر جاي گذاشته است.