شناسايي و اولويت بندي شاخصهاي نما و منظر روستايي تاثيرپذير از طرح مقاوم سازي مسكن روستايي با استفاده از تحليل عاملي

واحدهاي روستايي آسيب‌ديده در زلزله‌هاي اخير نشان مي‌دهد با وجود كمتر بودن واحدهاي مسكوني در مناطق روستايي ميزان خسارات در روستاها به مراتب بيشتر از نواحي شهري است كه اين امر نيز لزوم مديريت ساخت‌وسازها سكونتگاه‌هاي روستايي را بيش از پيش ضروري مي‌كند بنابراين مقاوم‌سازي خانه‌هاي روستايي يكي از راه‌هاي كاهش تلفات انساني و خسارت‌هاي اقتصادي در مناطق روستايي است. اما نكته مبهم و نامشخصي كه در اين طرح بدان پرداخته نشده است تا براي جلوگيري از اثرات منفي و تقويت اثرات مثبت آن برنامه‌ريزي صورت گيرد توجه به نما و منظر روستايي و نقش آن در زندگي ساكنين روستا است. از اينرو با توجه به مطالبي كه ذكر آن رفت اين تحقيق به دنبال شناسايي و اولويت بندي شاخصهاي نما و منظر روستايي تاثيرپذير از طرح مقاوم سازي مسكن روستايي روستاي احمدآباد از توابع شهرستان بهاباد با استفاده از تحليل عاملي مي باشد.. لذا، پژوهش حاضر، با توجه به هدف توصيفي ـ تحليلي بوده كه با استفاده از روش اسنادي و مطالعات كتابخانه­اي انجام گرفته است. از ميان متغيرهاي مربوط به مسكن، 40 شاخص استخراج و با استفاده از روش تحليل عاملي به 6 عامل تقليل يافته­اند، نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عامل منظر كالبدي- زيرساختي به عنوان عامل نخست با مقدار ويژه 659/5 به تنهايي تبيين كننده 25/23 درصد از واريانس كل مجموعه مورد تحليل بوده و بيشترين تاثير را از طرح مقاوم سازي برده است و شاخص هاي زيست محيطي( رتبه دوم)، عامل­هاي زيبا شناختي (رتبه سوم)، اجتماعي (رتبه چهارم)، اقتصادي (رتبه پنجم) و عملكردي (رتبه ششم) قرار گرفته اند.