محله ديروز و جايگاه محله در شهر كنوني

شهرها و محله‌هاي ايراني و سيماي آنها در مناطق گوناگون ايران، در ارتباطي موزون و هماهنگ با فرهنگ و اقليم، موزه اي زنده از معماري، شهرسازي و منظر شهري با هويت ايراني را به نمايش گذاشته اند. از ميان شهرهاي سنتي ايراني در مناطق و اقليم هاي مختلف، شهرهاي مناطق گرم و خشك، كه آيينۀ تمام نماي شهرهاي اصيل ايراني هستند، به صورت شگفت انگيزي با طبيعت و زندگي ساكنانشان در هم آميخته اند. اين موزۀ تاريخي غني، در اين زمان كه انسانها، بي دريغ به دنبال زندگي، محيط و شهر و محله هايي با هويت و مملو از حس مكان هستند، مي تواند الهام بخش مردم، مسئولان، متخصصين و معماران ايراني و حتي جهاني باشد تا شايد با يك نگاه هوشمندانه و عميق به تاريخ نه صرفاً يك بازگشت التقاط‌گرايانه و تقليد كوركورانه بتوان هويت و حس مكان را به منظر شهرها و محله‌هاي ايراني بازگرداند. با توجه به نتايج پژوهش مي توان گفت فشار توسعه بر محيط شهري و محلات پس از انقلاب صنعتي ناشي از جهاني شدن ، استانداردسازي،تيپ ساختماني،سبك ها و روشهاي ساخت،كنار گذاشتن سنت هاي بومي،پيش ساختگي،عدم وجود مقررات در بخش عمومي براي محيط مصنوع ، انرژي ، حركت پياده وحاكميت ماشين ساختار آن را بكلي دگرگون نمود. تا آنجا كه محلات پست مدرن در دوران معاصر به عنوان راه حلي براي رفع معضلات محلات مدرن سر بر مي آورند و پيشنهاد مي گردد به عنوان يك راهكار بنيادي مفهوم محله را به عنوان بخشي از تقسيمات شهري و در راستاي تقويت حس مكان و نيز تأمين نيازهاي ساكنان خود احيا نمايد