تعامل با طبيعت در بهره گيري از پتانسيل هاي پايدار در طراحي هتل و مجموعه گردشگري مطالعه موردي: روستاي هدف گردشگري خويدك

هتل كه در ديرينه اي نزديك تحت عنوان كاروانسرا از آن ياد ميشد در طول تايخ مهماندار مسافران خسته از راه تلقي و محيطي ايمن براي استراحت و دوري از دغدغه هاي مسير بوده است در اين راستا مطالعه راهكارهاي ابتكاري پيشينيان براي د ستيابي به فضايي براي انس با طبيعت مطلوب ترين پاسخ به نياز زيستي و خلق راهكارهاي ابتكاري و در راستاي طراحي همساز با اقليم ، بدون شك تنها راه بقاو پايداري اين سرزمينها ي كويري به عنوان مهماندار انسان خواهد بود فضاي معماري كه در تلفيق كامل با طبيعت به بقا ي خود ادامه دهد. لذا در پي ارائه روشي در طراحي معماري يك هتل در روستايي با شاخصه هاي تاريخي ارزشمند در ارتباط با محيطي كاملا بومي با توجه به رابطه جدايي ناپذير زيبايي و عملكرد در الگوهاي طبيعي مد نظر بوده است. روستاي خويدك كه با پتانسيل هاي شاخص روستا از لحاظ غناي بناهاي تاريخي و محيطي آرام و دلنشين به شمار آيد . در ابتداي ورودي روستا در كنار پارك سايتي براي طراحي يك هتل كاملا طبيعت گرايانه در نظر گرفته شده است . هتلي كه در تلفيق ذاتي و سرمنشا معناي طبيعت با توجه به احكام طبيعي طراحي خواهد شد. در اين ميان توجه به مفهوم طبيعت و بررسي رويكردهاي مختلف طراحان به طبيعت از گذشته تا كنون كه موجب برپايي فضاهاي معماري با كيفيت هاي مختلف شده است ميتواند موثر باشد لذا در اين پژوهش ابتدا مطالعاتي پيرامون رويكرد موضوع (طبيعت گرايي) و سير تحولات آن و ارتباط آن با زيبايي و معماري انجام گرفت سپس با بررسي نظرات معماران و نظريه پردازان و بررسي مصاديق در اين باب به جمع بندي پرداخته، در ادامه با جستجو در مصاديق عيني ، احكام و نكاتي نتيجه گيري شد كه در طراحي پاياني لحاظ گشت.