مروري بر فرسايش بادي در استان قم

فرسايش بادي نوعي فرسايش طبيعي است كه موجب تغييرات بلند مدت اما قابل توجهي بر سنگ‌ها، صخره‌ها، و كوه‌ها مي‌گردد و مي‌تواند يك مشكل براي اقتصاد، كشاورزي، يا منابع طبيعي يك كشور محسوب گردد. اين تحقيق به‌منظور بررسي وضعيت فرسايش بادي در استان قم صورت گرفت و در آن، حوزه گسترش و قلمرو ماسه‌هاي روان، كانون‌هاي برداشت و ترسيب ماسه‌هاي روان و توده‌هاي ماسه‌اي با استفاده از اطلاعات و گزارش‌هاي موجود و بازديدهاي صحرايي، شناسايي و مورد بررسي قرار گرفت و ويژگي‌هاي آنها مشخص گرديد. نتايج نشان داد كه بخش اعظمي از شرق و شمال شرق و شمال استان تا جنوب به ويژه دشت سيلابي مظفرآباد مسيله، حوضه انتهايي رودهاي جاجرود و كرج تا درياچه غديراسب از يكسو و از سمت شرق تا درياچه نمك در محدوده كانون هاي برداشت و ترسيب و حمل ماسه‌هاي روان قرار دارند و اين عرصه وسيع عمدتاً در بخش‌هاي شمالي منبع تأمين كننده رسوب و در بخش‌هاي جنوبي (بسيار محدود) مكان‌هاي ترسيب شن و در حد فاصل اين دو عمدتاً مكان هاي حمل ماسه‌ها محسوب مي‌‌شوند. توده‌هاي ماسه‌اي استان قم نيز شامل شش توده است كه عبارتند از : واحد حسين آباد ميش مست، واحد جنت آباد (حصار شينه)، واحد حسين آباد پل (اطراف كوه نمك)، واحدهاي غرب و جنوب شرق درياچه حوض سلطان، واحد حاجي آباد مسيله (مظفرآباد) و واحد چهار برج.