ضرورت بهسازي لرزه اي سازه هاي بتن آرمه و مقاوم سازي ساختمانها

كشور ايران با قرار گرفتن در كمربند لرزه خيز آلپ-هيماليا از نظر خطر زمين لرزه از جمله كشورهاي آسيب پذير جهان به شمار مي آيد. ساختمان هاي بتن آرمه در كشور ما جز ساختمان هاي بسيار متداول مي باشند. اين نوع از ساختمان ها به دليل خطاهاي محاسباتي، اشتباه در ساخت و نواقص اجرايي، ضعف آيين نامه هاي قديمي و تعريف آيين نامه هاي جديد جهت طراحي ساختمان مقاوم در برابر زلزله، تغيير كاربري، عملكرد و ... نياز به بهسازي لرزه اي دارند؛ لذا توجه به بهسازي اين قبيل سازه ها از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشند. بنابراين با اصلاح سيستم هاي مقاوم لرزه اي اين ساختمان ها مي توان با نيروهاي جانبي مقابله نمود و خسارت هاي جاني و مالي را به حداقل ممكن رسانيد. به دنبال روشهاي طراحي براساس تنش مجاز ، مقاومت نهايي و حالات حدي ، طراحي براساس سطح عملكرد، به عنوان روشي نوين در طراحي و برآورد لرزه اي سازه ها ، نزديك به يك دهه در برخي از كشورها جهان مورد استفاده قرار گرفته است. در اين مقاله ضمن بررسي روش هاي ارزيابي آسيب پذيري ساختمانها، به مواردي از آيين نامه بهسازي لرزه اي كه طراحي بر اساس سطح عملكرد مي باشد آورده مي شود و در انتها به صورت كلي به معيارهاي حاكم بر مقاوم سازي و نحوه مدلسازي و مقايسه نتايج سازه هاي بتن آرمه پرداخته مي شود.