رويكردي سيستماتيك به يك دگرگوني پايدار شهري

امروزه، شهرها حدود 50% جمعيت جهان را در خود جاي مي دهند، و انتظار مي رود كه اين رقم در سال هاي آتي به 80% افزايش يابد. منطقه شهري مسئول درصد زيادي از مصرف منابع طبيعي و توليد زباله است، و بنابراين كارايي منابع براي ترويج پايداري محلي و جهاني اهميت اساسي دارد. ويژگي هاي ريخت شناسي شهري و روند فزاينده به سمت دگرگوني شهري از اين لحاظ به شهرها قدرت نفوذ فوق العاده اي مي بخشد. يك شهر هوشمند مي تواند پاسخي براي بهبود بهره وري انرژي، حيات بشري و محيط زيست، اقتصاد و حكومت باشد. ابتكارات مختلفي از قبل وجود دارند كه رويكردهاي چارچوبي متفاوتي براي مفهوم شهر هوشمند پيشنهاد مي كنند، گرچه برخي حوزه هاي مهم در همه رويكردها مشترك هستند. در اين مقاله مروري بر بعضي ابتكارات در رابطه با رويكرد شهر هوشمند ارائه مي شود تا تصوير دقيق تري از اين مفهوم پيچيده داشته باشيم. در بخش دوم، يك طرح تحقيقاتي كه اخيرا تصويب شده به نام پروژه «SusCity»، با تمركز بر مداخلات شهري در شهر ليسبون يك رويكرد تحقيقاتي يكپارچه و مبتني بر كاربرد اتخاذ كرده است. رويكرد اين پروژه به همراه تنظيمات نخستين كار توضيح داده خواهد شد.