ارزيابي اثرات خشكسالي(هواشناسي) برتغييرات سطح ايستابي (مطالعه موردي: دشت بيجار، استان كردستان)

يكي از بخش هاي متأثر از شرايط بلند مدت خشكسالي، منابع آب زيرزميني است. سفره آب زيرزميني دشت بيجار يكي از عمده ترين منابع تأمين كننده آب براي مصارف كشاورزي، صنعتي، شرب در مناطق شهري و روستايي مي-باشد. اين دشت در شمال غربي ايران در استان كردستان قرار دارد. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي بارش ايستگاه هاي باران سنجي و مقايسه آن با تراز آب زيرزميني، تاثير خشك سالي بر منابع آب زيرزميني دشت بيجار مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مطالعه شدت، تداوم، درجه و پايان خشك سالي كه وابسته به مقياس زماني هستند با روش شاخص بارندگي استاندارد شده(SPI) بررسي شده است. با به كارگيري بازه هاي زماني 12، 24، 36 و 48 ماهه خشك سالي هاي اتفاق افتاده در طول آماري 8 ساله(1387 تا 1394) در محدوده دشت و با توجه به دوره هاي فراگير خشك سالي تاثير آن بر تغييرات سطح ايستابي مورد بررسي قرار گرفته است. با ترسيم هيدروگراف واحد و مقايسه ي آن با دوره هاي خشك سالي، نتايج نشان داد هرچند خشك سالي تاثير داشته(اثرات طبيعي) ولي تاثير فعاليت هاي انساني از قبيل استفاده بيش از حد كشاورزان از منابع آب و برداشت هاي بي رويه، حفر چاه هاي غير مجاز بيشتر از خشك سالي بوده و سبب افت شديد سطج ايستابي شده است. در طول دوره مطالعاتي، ميزان افت در حدود 24 /2 متر بوده است كه به معني 28 /0 متر در هر سال مي باشد.