برسي لرزه خيزي عون بن علي

محدوده مورد بررسي، بخشي از ايالت ساختاري البرز غربي –آذربايجان است؛اين سرزمين ازلحاظ توپوگرافي يك فلات نسبتا مرتفع است. به نحوي كه اختلاف ارتفاع بين پست ترين نقطه آذربايجان ( چاله اروميه ) و چاله خزر به حدود 1300 متر مي رسد. بوسيله فرورفتگي اروميه اين پهنه به دو بخش شرقي و غربي به صورت نامساوي تقسيم شده است. در نگاه اول دوخط ساختماني مهم دليل فروافتادگي چاله اروميه را توجيه مي كند. اين خطوط سيستم گسلي مهمي هستند كه در دو طرف چاله اروميه امتداد يافته اند. روند كلي اين گسلها شمال غربي –جنوب شرقي است و از مهم ترين آنها ميتوان به گسل تبريز و اروميه (زرينه رود ) نامبرد. زون مورد بررسي، بخشي از يك واحد زمين ساخت مركب محسوب ميشود؛ زيرا در ساختمان آن زمينهاي شكسته، چين خورده و آتشفشاني بطور وسيعي شركت يافته اند. اغلب كوهها قطعات بالا آمده در امتداد گسلها را نشان مي دهند.بر همين اساس دشت هاي ميانكوهي و بخصوص دشت تبريز در جنوب منطقه مورد نظر، چاله هاي ساختماني به صورت گرابن هستند.