معرفي چند شاعر عربي سراي كهگيلويه اي (سده هاي دوم تا هشتم قمري)

كهگيلويه قديم، از مناطق مهم فارس بزرگ و تاريخي بود، كه استان كهگيلويه و بويراحمد كنوني و شهرستان بهبهان را شامل مي شد. در اين ناحيه، عالمان، شاعران و نويسندگان بزرگي ظهور و بروز يافته، كه برخي از آن ها در منابع عصر، مضبوط و مندرج گرديده اند. در اين ميان، چند تن از آنان، اشعاري به زبان عربي سروده كه بيانگر احاطه و تسلط ايشان در زبان و ادبيات عرب مي باشد. آن ها عبارتند از: خالد بن جيلويه (= گيلويه) مربوط به سده دوم قمري، كمال‌الدين ابوالفضل عبدالعزيز كوه گيلويه اي درقرن هفتم يا هشتم قمري و مولانا بهاءالدين عثمان كوه‌گيلويه اي در سده هشتم قمري. درواقع، اين اشخاص از جمله عربي سرايان كهگيلويه اي مي باشند، كه در متون معتبر عصر نامشان مذكور و مضبوط است. اشعار رسا و زيباي آن ها، نشان تحصيل و مطالعه آنان در فرهنگ و ادبيات عرب و تبحر و تسلط در زبان عربي است. در حقيقت، اشخاص مذكور، علاوه بر زبان مادري – زبان فارسي – كه از كودكي فراگرفته و در مكتب خانه ها و مدارس، توسعه و تعالي بخشيده، زبان عربي را نيز به خوبي آموخته و استفاده كرده اند. معدود ابياتي كه از آن ها به جاي مانده، مبين اين واقعيت و حقيقت است.