روايت شناسي داستان هاي كوتاه احمد عادل ساكي

احمد عادل ساكي، از نويسندگان معاصر داستان‌هاي كوتاه عربي ايران است. وي در سال 1388 مجموعۀ داستاني خود را با عنوان الحق المشوؤم منتشر نمود. اين مجموعۀ داستاني شامل شش داستان كوتاه است. تحليل عناصر اين داستان ها، در حوزۀ اجتماعي، او را بهتر مي‌شناساند بدين ترتيب جستار پيش‌رو روابط اجزا، عناصر و سازه‌هاي دروني اين مجموعۀ داستاني را بررسي مي‌كند تا توانمندي ساكي را در عرصۀ داستان كوتاه، به اثبات برساند و نشان دهد اين نويسنده با اصول و مباني فني داستان‌هاي كوتاه به خوبي آشناست چنان‌كه مجموعۀ داستاني او بر اساس شگرد‌هاي داستان نويسي آغاز و پايان شايسته‌اي دارد، استفاده از طرح و پيرنگ منسجم، شخصيت پردازي مناسب، صحنه پردازي‌هاي تاثيرگذار و به كارگيري داستان‌هاي جذاب با سبك بياني ويژه، در حوزۀادبيات داستاني به زبان عربي گواهي بر پيشرفت و توانمندي نويسندگان ايراني در حوزۀ داستان نويسي به زبان عربي است. روش پژوهش اين مقاله وصفي – تحليلي است. در اين پژوهش، نويسندگان در ابتدا به شكل اجمالي ساكي و آثار وي را معرفي مي‌كنند، و پس از بحثي كوتاه دربارۀ روايت شناسي، ساحت‌هايي از روايت شناسي داستان‌هاي وي يعني شخصيت و شخصيت پردازي ، پيرنگ ، پرداخت صحنه ، درون مايه و زاويۀ ديد پيشرفت داستان نويسي عربي نويسان ايران معاصر بررسي و تحليل مي‌كنند. نتيجۀ پژوهش نشان مي‌دهد بيشتر شخصيت‌هاي داستاني ساكي، ايستا و كمتر دستخوش تغيير هستند، و از جهت گونه‌هاي پيرنگي بازگشت به گذشته و فلاش بك در داستان بسيار رخ مي‌دهد كه اين امر سبب تعليق اندكي در برخي از داستان‌هاي وي مي‌شود، چنان‌كه در پرداخت صحنه، توصيف شخصيت و مكان و زمان نمود بسيار زيادي دارد، به طوري كه امور جزئي نيز در داستان به وصف آمده است و داستان‌ها تم‌هاي گوناگوني دارند كه اغلب از زاديۀ ديد سوم شخص روايت شده‌اند.