چرايي ضعف مولوي پژوهي در جهان عرب

مولوي، اديب چند زباني و پيوند دهندۀ مردم جهان با زبان هاي گوناگوني از جمله، فارسي، عربي، تركي و يوناني به يكديگر است. بي گمان يادگيري، آموزش و به كارگيري مفاهيم و مضامين اخلاقي، عرفاني و ادبي مولانا مي تواند ضمن معرفي پارسي گويان به جهان، چراغ راهنماي مردم تشنۀ ادبيات سرزمين پهناور فارسي زبانان باشد. از سويي ديگر بررسي آسيب هاي ناشي از خلأ انديشه ها، مفاهيم و مضامين آثار گران سنگ مولوي در جامعۀ ادبي جهان و پر كردن اين خلأ به تلاش فرهيختگان ادبي جهان نياز دارد. بنا بر اين پژوهش‏گر در اين مقاله بر آن است تا با بررسي آسيب ها و چالش ها، و ارائه راهكارهايي به ضغف مولوي پژوهي در جهان عرب بپردازد و چراغ موضوع مولوي پژوهي در جامعۀ ادبي عربي را بيشتر روشن نمايد. البته پژوهشگران سخن پارسي در دهه‌‌هاي اخير درباره ويژگي ها و ارزش هاي آثار مولوي به ويژه مثنوي معنوي بسيار نوشته اند - كه جاي سپاس گزاري دارد - ولي آنها بدين موضوع كمتر پرداخته اند كه چرا با وجود صدها بيت و نثر عربي در آثار ارزشمند و گوناگون مولوي، جامعۀ عرب زبان - حتي جامعۀ ادبي و دانشگاهي آن - كمتر با ديگاه فكري و شعري مولانا آشناست. از اين رو به نظر نويسندۀ مقاله، براي معرفي درخور شأن و جايگاه جهاني اين شاعر بلندآوازۀ فارسي‏زبان در جهان عرب، به تلاش علمي – آكادمي بيشتر خود فرهيختگان عرب‏زبان نيازمند است. زيرا آنها بهتر مي توانند مفاهيم و مضامين فكري و ادبي مولانا را به هم‏زبانان خود بشناسانند.