شماره ركورد كنفرانس :
4222
عنوان مقاله :
سيماي امام رضا (ع) در آينة شعر دعبل خزاعي و صائب تبريزي
پديدآورندگان :
غيبي عبدالاحد Abdolahad@azaruniv.edu دانشگاه شهيد مدني آذربايجان , اسماعيل زاده باواني حسن H.esmailzade@gmail.com دانشگاه شهيد مدني آذربايجان , دادجوي رضا Dad.guarab94@gmail.com دانشگاه شهيد مدني آذربايجان
كليدواژه :
امام رضا (ع) , دعبل خزاعي , صائب تبريزي , شعر متعهد.
عنوان كنفرانس :
اولين همايش بين المللي نقش عربي نويسان و عربي سرايان ايراني در رشد و شكوفايي فرهنگ و تمدن اسلامي
چكيده فارسي :
شاعران زيادي در گسترة ادبيات عربي و فارسي سعي بر آن داشته اند، با بيان حقايق و نشر فضائل، مناقب خاندان عصمت و طهارت (ع) را در شعر خود بازتاب دهند و ايشان را به عنوان بهترين الگوهاي متعالي بشري معرفي كنند. در اين ميان، دعبل بن علي خزاعي، شاعر انقلابي مداح اهل بيت (ع) در روزگار عباسيان و صائب تبريزي، شاعر ايراني سبك هنديِ قرن هشتم، در بخشي از اشعار خودشان، تبيين صفات انساني و ترسيم جنبه‌هاي مختلف شخصيت امام رضا (ع) را به عنوان تعهد و رسالت ادبي خود برگزيده‌اند. مقاله حاضر، تلاش مي‌كند با رويكردي توصيفي و تحليلي، هم سويي دو شاعر را در اين زمينه مورد بررسي تطبيقي قرار دهد. يافته‌هاي پژوهش نشان از آن دارد كه امام (ع) در نگاه هر دو شاعر، نمونة واقعي انسان كامل و مظهر جمال حق در صفات انساني است. با مقايسه اشعار اين دو شاعر مشخص شد هر دو، اشعار مدحي خود را وسيله اي براي شفاعت‌خواهي از امام در روز جزا قرار داده‌اند و صفت كرامت و بخشندگي آن حضرت، در اشعار هر دو شاعر، نمود بيشتري پيدا كرده‌است. اما نكتة قابل توجه اينجاست كه تعهد و التزام دعبل نسبت به بزرگداشت و دفاع از اهل بيت (ع) به مراتب بيشتر از صائب است.
