تحليل كيفيت زندگي شهري از ديدگاه زنان (مطالعه موردي: شهر اروميه)

در عصر حاضر برنامه‌ريزان شاخص‌هاي ذهني و عيني كيفيت زندگي را امري ضروري براي ارتقاي زندگي اجتماعي و رفاهي شهروندان مي‌دانند، و هدف نهايي خود را از طريق ارائه تدابير رفاهي و راهبردهاي اجتماعي و استمرار شاخص‌هاي زندگي اجتماعي در جهت تقويت پايه‌هاي استاندارد توسعه پايدار جامعه قرار داده‌اند. انديشمندان برنامه‌ريزي به ويژه برنامه‌ريزان شهري اعتقاد دارند برنامه‌ريزي‌ها بايد همسو با بهبود كيفيت زندگي باشند. از طرفي، بهبود كيفيت زندگي مي‌تواند زمينه‌هاي ديگر توسعه مانند توسعه اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و خدماتي را به همراه داشته باشد. چون بهبود كيفيت زندگي در هر جامعه‌اي، يكي از مهم‌ترين اهداف سياست‌هاي عمومي آن جامعه است. در طول سه دهه اخير، كيفيت زندگي، به عنوان جانشيني براي رفاه مادي، به اصلي‌ترين هدف اجتماعي كشورهاي مختلف تبديل شده است. گروه اجتماعي زنان ساكن در شهر بخش مهم و تعيين‌كننده‌اي را از لحاظ كاركرد اجتماعي تشكيل مي‌دهند و به دليل ارتباط مستقيم و تأثيرگذار با گروه‌هاي سني كودكان، نوجوانان و جوانان و نيز تعامل و تاثير بر بخش مهم ديگر از جمعيت شهرنشين يعني مردان، از موثرترين گروه‌هاي اجتماعي تلقي مي‌گردند و به همين دليل توجه به نيازهاي زنان و افزايش كيفيت زندگي آنان اهميتي دو چندان مي‌يابد. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي و سنجش كيفيت زندگي زنان با توجه به معيارهاي كالبدي و اجتماعي صورت مي‌گيرد. بر اين اساس در اين پژوهش معيار كيفيت كالبدي و اجتماعي از دو وجه عيني و ذهني در ميان زنان شهر اروميه به عنوان نمونه موردي، مورد سنجش و بررسي قرار مي‌گيرد. روش كار در اين تحقيق رويكرد توصيفي- تحليلي بوده و جمع‌آوري اطلاعات بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي، اسنادي، مشاهدات ميداني و تكميل پرسش‌نامه با حجم نمونه‌اي 269 نفر از جامعه زنان و به شيوه طبقه‌اي متناسب و در مرحله بعدي سيستماتيك انجام شده و سپس به منظور تحليل متغيّرهاي مورد مطالعه، از نرم‌افزار SPSS استفاده شده است.