عوامل تعيين‌كننده در دسترسيِ زنان به مراكز خريد و بروز تفاوت‌هاي طبقاتي (نمونه موردي: مركز خريد كوروش)

در تحقيق پيش رو چند گروه از افرادِ جامعه در ارتباط با مراكز خريد موسوم به مال‌ها مورد بررسي قرار گرفته‌اند: گروه اول زنان طبقات بالا هستند كه با توجه به موقعيت جغرافيايي بيشتر مراكز خريد شهر تهران جامعه‌ هدف توليدكنندگان و سرمايه‌گذاران اين فضاها هستند و با امكان دسترسي آسان و به‌منظور خريدِ فراغتي به‌ دور از بازارهاي عمومي و كيچ (Kitsch) سعي در نشان دادن تمايز طبقاتي خود دارند. گروه دوم، زنان طبقات متوسط‌اند كه اكثر آنان از گروه زنانِ كارمند داراي استقلال بيشتر براي حضور در اين محيط‌ها هستند و باوجود زمانِ فراغتي كمتر، با حضور در مراكز خريد سعي در كم‌كردنِ تمايز خود با طبقات بالا دارند. در اين گروه، زنان جوان خانه‌دار كه با هدف مصرف فضاي پرسه‌زني به اين مكان‌ها مي‌آيند نيز جاي دارند. گروه سوم، زنان طبقات پايين جامعه‌اند كه در ارتباط با حضور در مراكز خريد به دوگونه تعريف مي‌شوند: گروهي از آن‌ها به‌صورت فروشندگان و عرضه‌كنندگان محصولات تبليغاتي بدون استفاده از امكانات فراغتي در اين مراكز حضور مي‌يابند و گروه ديگر به دليل سيستم حمل‌ونقل شهر تهران و موقعيت جغرافيايي اين مراكز و همچنين عدم امكان بهره‌وري از فضاهاي خريد و فراغت اين مراكز به دليل هزينه‌هاي بالا، امكان و تمايل به حضور در آنها را نداشته و كم‌ترين سهم از مصرف‌كنندگان اين محيط‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. نتايج پژوهش حاضر با استفاده از روش‌هاي مشاهده مشاركتي، غير مشاركتي و همچنين مصاحبه‌هاي عميق با زنان حاضر در مراكز خريد شهر تهران به دست آمده و با توجه به بهره‌گيري از سنت تفسيرگرايي در اين تحقيق، تبيين و تفسيرِ يافته‌ها در كنار هم و براي رسيدن به عامل ايجاد فاصله بين كاربرانِ مراكز خريد شهر تهران بوده است. در نهايت اين پژوهش با مقايسه يافته‌ها، پيشنهادهايي را براي امكان‌پذيرساختنِ شرايط دسترسي و استفاده‌ تمامي افراد جامعه از اين مراكز خريد ارائه خواهد كرد كه باعث تغيير در الگوهاي عرضه به منظور كاهش تمايز طبقاتي مي‌شود.