مطالعه پديده كارتن‌خوابي تراجنسي‌هاي زن در تهران و اقدامات سازمان‌هاي مربوطه در رفع يا تسهيل آن

پديده‌اي كه به تازگي شاهد آن در سطح شهر تهران هستيم، كارتن‌خوابي تراجنسي‌هاي مرد به زن است كه در چند سال اخير ايجاد شده و رو به فزوني مي‌رود. تراجنسي‌هاي ايراني به دلايل مختلف همچون طرد از خانواده، عدم تمكن مالي و حمايت‌هاي دولتي و سازماني، ناچار به گذران زندگي در معابر عمومي و پارك‌ها مي‌شوند و از آنجا كه هويت رسمي و پذيرفته‌شده‌اي ندارند و فاقد كسب و كار هستند، برخي، به منظور امرار معاش تن به تن‌فروشي مي‌دهند. در اين مطالعه، به منظور شناخت اين افراد كه در حال افزايش نيز هستند، ثبت روايتي از يك نمونه آماري پنج نفره انجام شده، سپس به بررسي اقدامات و تمهيدات رسمي موجود پرداخته شده و در نهايت راهكارها و پيشنهادهايي به سازمان بهزيستي، پزشكي قانوني و قوه قضائيه ارائه شده است. در واقع روش‌هاي كيفي ثبت روايت به منظور نيازسنجي و تحليل محتواي كيفي متن قوانين و اقدامات و در نهايت تطبيق اين دو، روش مختلط استفاده‌شده در اين پژوهش است. در نهايت، اين نتيجه حاصل شد كه تراجنسي‌هاي مرد به زن به دليل ظواهر نامقبول‌تر نسبت به تراجنسي‌هاي زن به مرد، كمتر در جامعه پذيرفته مي‌شوند، مزاحمت‌هاي جنسي براي آنان بسيار زياد است و خانواده‌هاي آنان بر اساس سنت‌هاي موجود، هرگز هويت جديد آنان را به عنوان يك زن نمي‌پذيرند. اين افراد كه اغلب از استان‌هاي ديگر به تهران مهاجرت كرده‌اند، پس از مراجعه به متخصصين پزشكي قانوني با موانعي مواجه مي‌شوند كه امكان پيشبرد پرونده را برايشان ناممكن مي‌سازد. همچنين هزينه‌هاي گزاف جراحي و روند پيچيده كسب هويت جديد موجب مي‌شود اين افراد به كارتن‌خوابي و بعضاً به تن‌فروشي بپردازند. از اقدامات اخير قابل توجه نهادهاي رسمي مي‌توان به تخصيص يك مركز قضايي جداگانه توسط قوه قضائيه اشاره كرد اما كمبود انجمن‌هاي غيرانتفاعي فاقد بودجه، كمك‌هزينه بسيار ناچيز سازمان بهزيستي به منظور انجام عمل جراحي و عدم توجه شهرداري تهران به اين كارتن‌خواب‌ها از چالش‌هايي است كه پيش روي رسيدگي به اين قشر خاص وجود دارد.