بررسي رابطه آثار نظم خانواده بر احساس شادماني (مورد مطالعاتي زنان شهر تهران)

بررسي حاضر كوشش مي‌نمايد ضمن مرور رويكردهاي مختلف در باب شادماني، با اتخاذ رويكرد جامعه‌شناختي به بررسي شادماني بپردازد. موج رو به رشد افسردگي، افزايش ميزان تنش‌هاي روحي - رواني و گسترش اختلالات رفتاري، اهميت ضرورت پرداختن به شادماني را به عنوان پديده‌اي كه بايد آن را جست‌وجو كرد، افزايش داده است. ديدگاه كلي كه در اين زمينه مورد بررسي قرار گرفت ارائه اهداف جهان‌شمولي است كه به افراد انگيزه كافي براي بهسازي رفاهشان را مي‌دهد. براي اندازه‌گيري اهداف جهاني (سطح عاطفي، تاييدهاي رفتاري، شأن، آسايش و انگيزش) ابعاد خوشبختي ذهني، از مقياس عملكرد توليد اجتماعي (پرسش‌نامه ليندنبرگ و داينر) استفاده شده است. روش تحقيق اين پژوهش، از نوع پيمايشي، بر مبناي ديدگاه عقل‌گرايي انتقادي است و مناسب‌ترين ابزار نيز جهت جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه در نظر گرفته شده است. جامعه آماري در اين تحقيق را زنان جوان شهر تهران (18 تا 29 سال) تشكيل مي‌دهند. در اين تحقيق به بررسي عوامل رابطه‌اي درون‌خانوادگي نظم بر احساس شادماني زنان پرداخته شده است. براي اندازه‌گيري احساس شادماني از پرسش‌نامه ليندنبرگ و داينر استفاده شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه متغيرآثار نظم، اثرات موثر و معني‌داري بر احساس شادماني زنان جوان در خانواده دارد. در تجزيه و تحليل آماري از آماره‌هاي پيرسون، رگرسيون و تحليل مسير استفاده شده است. يافته‌هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه آثار نظم با احساس شادماني همبستگي معني‌داري دارد. همين‌طور ميان آثار ابعاد نظم (همفكري مشترك، همگامي مشترك، همدلي مشترك و همبختي مشترك) با ابعاد احساس شادماني (خوشبختي ذهني) كه شاخص‌هاي آن (بهبود فيزيكي و اجتماعي، رضايت از زندگي و كيفيت زندگي) است، همبستگي معني‌داري وجود دارد. همچنين ميان آثار نظم و ابعاد احساس شادماني (خوشبختي ذهني) همبستگي معني‌داري ديده مي‌شود.