بررسي رابطه بين فضيلتها و توانمنديهاي منش با افسرگي زنان در شهر تهران

مقاله حاضر با هدف بررسي رابطه بين فضيلتها و توانمنديهاي منش و سطوح افسردگي زنان صورت پذيرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش همبستگي بود و اطلاعات از طريق پرسشنامه هاي استاندارد شده جمع‌آوري شد. جامعه‌ي آماري تحقيق شامل كليه زنان شهر تهران در سال 1392 مي باشند كه تعداد 200 نفر از آنها با استفاده از روش تصادفي ساده انتخاب و به پرسشنامه هاي تحقيق پاسخ دادند. براي اطمينان از اعتبار آزمون از اعتبار محتوايي استفاده گرديد و براي اطمينان از پايايي آزمون از آلفاي كرونباخ استفاده گرديد كه تاييد شد و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم‌افزار spss ويرايش 21 استفاده شد كه نتايج تحقيق نشان داد: بين مؤلفه هاي كنجكاوي، عشق يادگيري، تفكر انتقادي، ابتكار، هوش اجتماعي، چشم انداز، شجاعت، صداقت، سخاوت، عشق ورزي و اجازه دادن براي دوست داشته شدن، شهروندي، رهبري، خودكنترلي، فروتني و عفت، احترام به زيبايي، قدرداني، خوشبيني, دين داري، و شوخ طبعي و سرزندگي و اشتياق و شادي با عدم افسردگي (زندگي كامل) رابطه مثبت وجود دارد. ولي بين مؤلفه هاي پشتكار، بي طرفي، احتياط و بخشش و رحمت و شادي با عدم افسردگي (زندگي كامل) زنان رابطه معني داري مشاهده نشد در مجموع مؤلفه هاي بيست و چهار گانه توانمندي منش به ميزان 29 درصد شادي و عدم افسردگي زنان (زندگي كامل) را تبيين مي‌كنند.