شهر مجازي و نمايش هويت فردي دختران (مطالعه موردي: اينستاگرام)

شهر مجازي، به‌عنوان محيط اجتماعي كنوني، برساخته عصر ديجيتال و رسانه‌‌هاي نوين است و كنش‌هاي اجتماعي، فرهنگي‌ و ارتباطي‌ شهروندان محدود به فضاي واقعي‌ نيست و بخش زيادي از اين كنش‌ها به اين شهر منتقل شده است . ارتباطات در حركت و فناوري سيار كه نتيجه همگامي تلفن همراه و اينترنت است، به ابراز هويت سيال منجر مي‌‌شود. دختران، به‌عنوان گروهي كه كمتر مجال ابرازگري يافته‌اند و ملاحظات فضاي واقعي‌ آنها را از كنشگري بازداشته است، سوار بر موج فضاي مجازي به بازتعريف خود مي‌‌پردازند. نوع و كيفيت خوداظهاري در فضاي مجازي لزوما همگام با فضاي واقعي‌ نيست و گاه با چالش شكاف هويتي همراه است. اين پژوهش به دنبال شناخت ويژگي‌‌هاي خوداظهاري دختران در فضاي مجازي و فهم نقاط اشتراك و افتراق آن با فضاي واقعي‌ است. همچنين اينكه آيا نوع مجراي ارتباطي‌ در دسترس كاربر در كيفيت خوداظهاري نمود مي‌يابد؟ يا به زبان صريح‌تر، تكنولوژي ارتباطي‌ تعيين‌كننده نوع خوداظهاري است؟ در راستاي پاسخ به اين پرسش، با نشانه‌شناسي‌ عكس‌ها و تحليل مضموني شرح عكس‌هاي دختران جوان تهراني در شبكه‌ اجتماعي اينستاگرام، بيان بصري و بيان نوشتاري اين كاربران در پرداخت هويتشان مورد مطالعه قرار گرفته است.