آسيب شناسي شغلي بانوان مدير شهرداري تهران

هدف اصلي پژوهش حاضر آسيب شناسي شغلي بانوان مدير شهرداري تهران براساس سه نوع آسيب درون فردي، بين فردي و فرافردي است. آسيب هاي درون فردي دربرگيرنده مسائل مربوط به شخص است. آسيب هاي بين فردي شامل آن دسته از مشكلاتي است كه فرد در ارتباط با افراد ديگر چه در محيط كاري و چه خارج از آن، با آنها روبرو است. آسيب هاي فرافردي بيشتر مشكلات مربوط به شغل فرد است. به منظور بررسي سه نوع آسيب مطرح شده ميان مديران، 139 نفر از بانوان مدير شهرداري تهران در مناطق 22گانه در سال 1395 به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقيق، از نوع پيمايش و ابزار سنجش، پرسشنامه است. نتايج نشان مي‏دهد ميانگين آسيب‎هاي درون فردي و آسيب‏هاي فرافردي در بانوان مدير كمتر از 30 سال بيشترين ميزان است ولي ميزان آسيب‏هاي بين فردي در بين گروه‎هاي مختلف سني تفاوت معناداري ندارد. همچنين هرچه مرتبه مديريتي بالاتر مي‎رود، آسيب‎هاي درون فردي و آسيب‏هاي فرافردي كاهش مي‏يابد. ميزان آسيب‏هاي بين فردي در بين گروه‎هاي مختلف مرتبه مديريتي تفاوت معناداري ندارد. انگيزه و ضرورت اشتغال پاسخگويان در موارد مختلف به ترتيب اهميت و ضرورت عبارتند از: به كار گرفتن تحصيلات و مهارت تخصصي، عوامل اقتصادي، دستيابي به جايگاه و منزلت برابر با مردان، كسب هويت اجتماعي، اعتماد به نفس و خودباوري، توانايي و مهارت بيشتر زنان در برخي از مشاغل، سلامت و نشاط روحي. نتيجه ديگر پژوهش حاكي از آن است كه هرچه عوامل اقتصادي در انگيزه افراد و ضرورت شغلي آنها بيشتر نقش داشته باشد، آسيب‏هاي درون فردي و آسيب‏هاي فرافردي بيشتر است و هرچه عوامل اقتصادي و دستيابي به جايگاه و منزلت برابر با مردان در انگيزه افراد و ضرورت شغلي آنها بيشتر نقش داشته باشد، آسيب‎هاي بين فردي بيشتر است. براين اساس مي‏توان گفت افرادي كه عوامل اقتصادي، محرك شغلي آنان بوده است، بيش از سايرين درگير مسائل شخصي، ارتباطي و شغلي هستند. همچنين كساني كه هدف و انگيزه‏شان از كار كردن، رسيدن به جايگاه و منزلت برابر با مردان است، مسائل و مشكلات ارتباطي بيشتري دارند.