امنيت كالبدي فضاهاي شهري متضمن حضورپذيري بانوان در شهر (نمونه موردي: خيابان شهرداري واقع محله تجريش تهران)

زنان به عنوان شهروندان يك جامعه مانند مردان حق استفاده از فضاهاي شهري را دارند، اما به دليل ظرافت و قدرت جسمي كمتري كه نسبت به مردها دارند، آسيب‌پذيرترند و بيشتر از سوي محيط مورد تهديد واقع مي‌شوند بنابراين توجه به نيازهاي آنان براي حضور در فضاهاي شهري از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. زنان غالباً هنگامي كه در محيط شهري قرار مي‌گيرند، بيم اين را دارند كه در موقعيت دزدي يا آزار بدني و رواني قرار گيرند و آن احساس آرامشي را كه لازم است نداشته باشند، به اين ترتيب به نظر مي‌آيد يكي از اساسي‌ترين نيازهاي اين گروه از جامعه، امنيت است. زنان با حضور ديگران احساس امنيت بيشتري مي‌كنند زيرا اين تفكر وجود دارد كه با حضور و مداخله ناظران، جرم و تخلف كمتري رخ مي‌دهد. از سوي ديگر برنامه‌ريزي و طراحي فضاهاي شهري بر سطح استفاده از فضاهاي شهري تاثير مي‌گذارد، لذا ايجاد امنيت كالبدي مي‌تواند بر فرآيند كنترل، مديريت اجتماعي و ايجاد امنيت اجتماعي تاثير بگذارد. هدف از اين پژوهش بررسي ميزان امنيت كالبدي خيابان شهرداري به عنوان يك فضاي شهري به منظور حضورپذيري بانوان است. بدين منظور ضمن مطالعه گسترده مباني نظري، اقدام به تعيين معيارهاي موثر بر امنيت كالبدي فضاهاي شهري شده است، سپس طي پرسش‌نامه‌اي كه توسط زنان ساكن، شاغل، عبوركننده و استفاده‌كننده از اين خيابان تكميل گرديد و با استفاده از آزمون T تك‌متغيره در نرم‌افزار Spss، وضعيت اين متغيرها تعيين شد. نتايج نشان مي‌دهد كه متغير جداره شفاف با مقدار T 302/33 و ميانگين جامعه 28/4، داراي مناسب‌ترين وضعيت و متغير مبلمان و تجهيزات با مقدار T 172/18- و ميانگين جامعه 08/2، داراي نامناسب‌ترين وضعيت در بين متغيرهاي 9‌گانه پژوهش هستند.