پيش‌بيني سلامت روان و سازگاري روان‌شناختي بر اساس حمايت اجتماعي ادراك‌شده در زنان مبتلا به ناباروري

هدف از انجام تحقيق حاضر پيش‌بيني سلامت روان و سازگاري روان‌شناختي بر اساس حمايت اجتماعي ادراك‌شده در زنان مبتلا به ناباروري بود. روش پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه مورد بررسي در اين مطالعه را كليه زنان مبتلا به ناباروري كه در سال 1394 به مركز ناباروري بيمارستان امام خميني (ره) شهر تهران مراجعه كرده‌ بودند تشكيل دادند. بدين منظور تعداد 80 زن مبتلا به ناباروري بر اساس فرمول انتخاب حجم نمونه در تحقيقات همبستگي به روش نمونه‌گيري در دسترس از مركز ناباروري امام خميني (ره) انتخاب شدند و در اين تحقيق شركت كردند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي سلامت روان كلدبرگ و هيلر (1979)، سازگاري روان‌شناختي بل(1961) و حمايت اجتماعي ادراك‌شده زيمت، داهلم، زيمت و فارلي (1988) استفاده شده است. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده به وسيله‌ پرسش‌نامه، توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره تجزيه و تحليل شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين سلامت روان با حمايت اجتماعي ادراك‌شده در زنان مبتلا به ناباروري رابطه منفي و معني‌دار وجود دارد (001/0 P). بين سازگاري روان‌شناختي با حمايت اجتماعي ادراك‌شده در زنان مبتلا به ناباروري رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد (001/0 P). همچنين حمايت اجتماعي ادراك‌شده مي‌تواند واريانس سلامت روان و سازگاري روان‌شناختي زنان نابارور را پيش‌بيني كند (005/0 P). بنابراين مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه سلامت روان و سازگاري روان‌شناختي با حمايت اجتماعي ادراك‌شده رابطه دارد و سلامت روان و سازگاري روان‌شناختي مي‌تواند بر اساس حمايت اجتماعي ادراك‌شده پيش‌بيني شود.