طبيعت عنصري زنانه، مؤلفه ايجاد تعادل جنسيتي و ارتقادهنده كيفيت فضاهاي عمومي ‌شهر

مطلوبيت فضاهاي شهري به معناي ايجاد بستري متعادل و با كيفيت براي بهره‌وري همه اقشار جامعه، از جمله زنان است. امروزه نقش زنان در اجتماع و حضورشان قابل قياس با دهه‌هاي گذشته نيست و تفاوت چشم‌گيري در ميزان مصرف فضاهاي شهري ميان زنان و مردان وجود ندارد، اما آيا اين فضاها ويژگي‌هاي يك فضاي مطلوب براي زنان را دارند؟ به كار بردن چه عناصري در فضاهاي شهري موجب ارتقاي كيفيت اين فضاها مي‌شود؟ اين پژوهش با بررسي ادبيات حوزه جنسيت و شهر به استخراج مؤلفه‌هاي مطلوب زنان در فضاهاي شهري مي‌پردازد و در جست‌وجوي كشف عناصري با عنوان عناصر زنانه در شهر است. استفاده از اين عناصر زنانه در فضاهاي مردانه و يا جنسيتي (پيش‌زمينه برخي فضاهاي شهري موجود)، موجب تعادل نسبي و ارتقاي كيفيت حضور زنان در فضاهاي شهري مي‌گردد. روش انجام اين پژوهش، روش كيفي و تحليل محتوا بوده كه در دو جهت صورت گرفته است؛ تحليل ادبيات حوزه جنسيت و شهر، و تحليل آثار زنان. اين آثار از حوزه ادبيات يا هنرهاي تجسمي ‌استخراج مي‌شوند. تحليل آثار زنان اين امكان را فراهم مي‌آورد كه عناصري كه به صورت فطري در ذات زنانه هنرمند وجود دارد بازشناسي و به عنوان مؤلفه زنانه معرفي شوند. از ميان اين عناصر، مؤلفه‌هايي كه امكان به كار گيري در فضاهاي شهري يا معماري را دارند معرفي مي‌شوند تا با به كارگيري‌شان در بستر مردانه ساخت شهر، تعادل جنسيتي به فضاهاي عمومي‌ شهر بازگردانده شود. طبيعت و عناصر طبيعي از جمله اين مؤلفه‌ها هستند كه با معرفي‌شان به عنوان يك مؤلفه زنانه، قابليت ايجاد يك فضاي شهري متعادل را دارند. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه با بهره‌گيري از چنين عنصري (طبيعت) در فضاهاي عمومي‌ شهر مي‌توان بستري براي حضور با كيفيت‌تر زنان ايجاد كرد و به آنها در بهره‌وري متعادل در فضاهاي شهري ياري رساند.