جامعه‌شناسي سلامت: مطالعه كيفي تجارب احساسي مادران در گزينش نوع زايمان (بررسي موردي: بيمارستان حكمت ساري)

تجارب احساسي مادران در ارتباط با نوع تولد فرزند و اولين تماس فيزيكي در راستاي جامعه‌شناسي احساسات و جامعه‌شناسي سلامت قرار مي‌گيرد. زايمان امري طبيعي است كه از همكاري پزشك و مادر باردار انجام مي‌پذيرد. در كشورمان نيز با توسعه و پيشرفت علوم طبيعي و پزشكي زايمان ابعاد نويني يافته است. اين تحقيق بين30 تن از زنان باردار در هفته آخر بارداري (و يك هفته پس از آن) انجام پذيرفت. روش به كار رفته در اين تحقيق مبتني بر دو روش كيفيِ مصاحبه گروهي متمركز و مصاحبه فردي بود كه هر مصاحبه‌ گروهي طي 110 دقيقه و هر مصاحبه‌ فردي طي 45 دقيقه صورت پذيرفته است. كليه مراحل تحقيق نيز از طريق نرم‌افزار كيفي (Ver 8 Nvivo) به انجام رسيده است. نتيجه بحث نشان داد كه عمده‌ترين دلايل سزارين در ميان زنان نمونه تحقيق عبارتند از: احساس ترس از زايمان، رفاه، عمل سزارين نخست، حفظ اندام و زيبايي و رضايت جنسي. از اين ميان اغلب زنان نمونه از حيث تحصيلات نگرش متفاوتي نسبت به زايمان سزارين داشته‌اند كه در ميان مادران بي‌سواد اولويت سزارين به ترتيب از تجويز پزشك،حفظ اندام و زيبايي و رفاه اقتصادي ناشي شده و در ميان مادران كم‌سواد نيز به ترتيب رفاه اقتصادي، ترس از زايمان و حفظ اندام و زيبايي عنوان شده است، اما نگرش متفاوتي در مادران باسواد وجود دارد كه به ترتيب رضايت جنسي و ترس از زايمان را علل سزارين خود دانسته‌اند. در نهايت مي‌توان گفت اولويت اول در مادران بي‌سواد؛ تجويز پزشك، در مادران كم‌سواد؛ رفاه اقتصادي، و در مادراني با سواد عاليه؛ رضايت جنسي است. اما مقايسه گفته‌هاي مادران پيش و پس از سزارين نشان مي‌دهد كه تلقي آنها از سزارين آن چيزي نبوده كه واقعا هست. به‌طوري‌كه اغلب نمونه‌هاي تحقيق، پس از زايمان سزارين آن را تجربه‌اي جدي و عملي درجه يك دانسته‌اند و براي زايمان بعدي اصرار بر عمل واژينال داشته‌اند.