بررسي بافت مركزي كلان‌شهر تهران با شاخص‌هاي شهر دوستدار زن

شهر دوستدار زن در مفهومي وسيع اشاره به شهري مطلوب و مناسب زندگي اجتماعي زن در ابعاد مختلف اجتماعي، فرهنگي، حقوقي، كالبدي، بهداشت و سلامت و ساير امور زندگي اجتماعي شهري دارد. هدف از ايجاد شهر دوستدار زن، ايجاد فضا و امكاناتي در شهر و ابعاد مختلف زندگي شهري است كه فعاليت زنان در شهر را تسهيل، و زندگي‌شان را در فضاي شهري آسان‌تر كند. علي‌رغم توسعه اين مفهوم در برخي كشورها، تاكنون پروژه و طرح مشخصي تحت اين عنوان در ايران وجود نداشته است. به بيان ديگر، هدف از اين تحقيق بررسي يكي از موضوعات اصلي در نظريه اجتماعي شهر، يعني مناسبات ميان فضاي شهري و زنان در جامعه ايران، با توجه به ديدگاه‌ها و ايده‌هاي زنان است. اين پژوهش مي‌تواند ما را به دركي عميق‌تر و مفهومي از خواست‌ها و علايق و همچنين مشكلات زنان در زندگي شهري و دستيابي به برخي از ويژگي‌ها و معيارهاي يك شهر دوستدار زن برساند. هدف پژوهش حاضر بررسي فضاهاي بافت مركزي كلان‌شهر تهران با شاخص‌هاي شهر دوستدار زن است. اين تحقيق از نوع تحقيقات توصيفي و كيفي است. جمع‌آوري داده از طريق مصاحبه، فوگوس گروپ و پرسش‌نامه انجام شد. جمعيت آماري، زنان 18 تا 60 ساله ساكن تهران‌اند. نتايج اين پژوهش حاكي است كه فضاهاي مركزي شهري كلان‌شهر تهران جنسيتي است و بيشتر در اختيار مردان قرار دارد. براي رسيدن به شهر دوستدار بايد بافت مركزي تهران به سمت شهر فعال، شهر دوستدار كودك، تهران فراغتي، تهران عادلانه و امن حركت كند.