شماره ركورد كنفرانس :
4225
عنوان مقاله :
مقايسه سلامت روان خبرنگاران زن و مرد سرويسهاي مختلف خبري رسانههاي گروهي
پديدآورندگان :
رجب پور عظيم كارشناس ارشد روانشناسي باليني ـ دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرمسار , معنوي پور داود دانشيار گروه روانشناسي ـ دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرمسار
كليدواژه :
سلامت روان , خبرنگاران , سرويسهاي خبري , رسانههاي گروهي
عنوان كنفرانس :
نخستين همايش بين المللي زنان و زندگي شهري
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف اين پژوهش بررسي و مقايسه وضعيت سلامت روان خبرنگاران زن و مرد در 6 سرويس خبري؛ سياسي، ورزشي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و حوادث در رسانههاي گروهي است. روش: اين پژوهش، از روش مطالعه پس رويدادي (علي ـ مقايسهاي) استفاده كرده كه در حيطه پژوهشهاي توصيفي ـ تحليلي (پيمايشي) به شمار ميآيد. تحقيق حاضر با استفاده از روش نمونهگيري در دسترس از بين خبرنگاران 37 رسانه گروهي نظير روزنامهها، سايتهاي خبري و راديو و تلويزيون با گرايشهاي سياسي ـ اجتماعي راست، چپ و ميانه كه بيشترين مخاطبان را در بين رسانهها دارند، 279 خبرنگار (113 خبرنگار زن و 166 خبرنگار مرد) به صورت داوطلبانه مورد آزمون قرار داده است. در مقايسه سلامت روان 6 سرويس خبري، تلاش شده تا به طور ميانگين براي هر سرويس خبري، بين 40 تا 50 خبرنگار در نظر گرفته شود. اگرچه در گروه حوادث به خاطر كم بودن تعداد خبرنگاران اين گروه در رسانهها، تعداد حجم نمونه چيزي بالغ بر 30 نفر است. در اين تحقيق از پرسشنامه 28 سوالي سلامت عمومي روان (28-GHQ) براي جمع آوري دادهها استفاده شده و سپس دادهها با آزمون تحليل واريانس چند متغيره تجريه و تحليل شدهاند. يافتهها: با مقايسه خبرنگاران زن و مرد، در 4 مقياس علايم جسماني، اضطراب، اختلال در عملكرد اجتماعي و همچنين مقياس افسردگي اساسي، نتايج به دست آمده از مقايسه تفاوتهاي اين 2 گروه تنها در زيرمقياس علايم جسماني معنادار است (p 0/001). به اين صورت كه زنان خبرنگار بيشتر از مردان خبرنگار علايم جسماني ناشي از فشار كار را گزارش كردهاند. در ساير زيرمقياسهاي سلامت روان تفاوت معناداري بين 2 گروه مشاهده نشد. نتيجهگيري: بنا بر يافتههاي پژوهش ميتوان نتيجه گرفت شغل خبرنگاري با توجه ويژگيها و شرايطي كه دارد، ميتواند بر افزايش و يا كاهش سلامت روان زنان خبرنگار شاغل در رسانهها، به عنوان يك تعيين كننده اجتماعي سلامت تاثيرگذار باشد. از اين رو به مديران نهادها و سياستگذاران بخش سلامت روان و همچنين برنامهريزان بهداشت شغلي توصيه ميشود به عوامل شغلي و اجتماعي موثر بر سلامت روان به ويژه براي زنان كه از گروههاي آسيبپذير جامعه محسوب ميشوند، توجه بيشتر كنند.