ارزيابي كاركرد شهرهاي كوچك در نظام شهري استان اصفهان با استفاده مدل هاي ضريب كشش پذيري و آنتروپي

شهرهاي كوچك مانند حلقه اتصال بين شهرهاي بزرگ و مياني و روستا شهرهاهستند كه مي توانند بر مراكز خدمات رسان در سلسله مراتب شهري و توسعه منطقه اي تاثيرگذار باشند، از اين رو همواره مورد توجه بسياري از برنامه ريزان قرار گرفته اند. افزون بر اين ساختار شهري ايران گوياي اين نكته است كه شهرهاي كوچك نقش تاثير گذاري در ارائه خدمات به حوزه نفوذ خود ندارند . لذاپژوهش حاضر با ماهيت توسعه اي–كاربرديوروشتحقيق توصيفي–تحليلي به ارزيابي كاركرد شهرهاي كوچك در نظام شهري استان اصفهان پرداخته است. بدين جهت شهرهاي كوچك استان (شهرهاي با جمعيت 25-50هزار نفر)كه شامل شهرهاي درچه، دولت آباد، سميرم، فلاورجان، قهدريجان و نايين بود به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از مدلهاي ضريب كشش پذيري و ضريب آنتروپي و نرم افزار EXCEL داده ها و اطلاعات آنها، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از مدل ضريب كشش-پذيري نشان مي دهد ميزان كشش پذيري و توان جذب جمعيت شهرهاي كوچك استان اصفهانبا افت و خيزهايي رو به رو بوده است و در سال 90-85 شهر دولت آباد با ضريب كشش پذيري30/1 بيشترين توان جذب جمعيت را در بين شش شهر كوچك استان داشته است كه علت آنرا مي توان نزديكي به كلان شهر اصفهان بيان كرد. و شهر سميرم با ضريب 93/0 ناموفق در جذب جمعيت بوده است كه علت را مي توان در نبود بازار كار مناسب و مهاجرت به شهرهاي اطراف جستجو كرد. همچنين نتايج بدست آمده از مدل ضريب آنتروپي نشان مي دهد كه شهرهاي كوچك در استان اصفهان نقش چنداني در تعديل جمعيت نداشته اند و كلان شهر اصفهان به عنوان شهر مسلط در منطقه ، همچنان بيشترين جمعيت را به خود جذب مي كند.