بررسي معناداري زندگي با رويكرد علم و دين

تعريف و بررسي زندگي معنادار براي انسان از مهمترين دغدغه¬هاي مكاتب ديني و علمي است. اينكه منظور از معناي زندگي هدف يا ارزش و اعتبار زندگي باشد به تناسب ديدگاه و نقطه¬نظر هر مكتب متفاوت است. از نظر فلاسفه كه به صورت عقلاني و علمي زندگي را مورد مطالعه قرار مي¬دهند؛ زندگي معنادار آن است كه متناسب با اهداف و اميال انسان پيش رود، تا جايي كه ماديگرايان در اين رشته معناي زندگي را تنها در رسيدن به اهداف دنيوي و اهداف مادي مي¬دانند و اگر به چنين هدفي نرسند نه تنها زندگي خود را بلكه جهان هستي را پوچ و بي¬معنا توصيف مي¬كنند. در مقابل مكاتب ديني بيشتر به جنبه معنوي زندگي توجه دارند و زندگي را در صورتي معنادار مي¬بينند كه ارزشمند و در راستاي اهداف و دستورات ديني باشد و علاوه بر توجه به امور دنيوي، توجه به امور اخروي را نيز مدّ نظر دارند. از جمله مؤلفه¬هاي رويكرد ديني، خداباوري است. در آموزه¬هاي ديني نقش خدا به عنوان سازمان دهنده زندگي انسان بسيار روشن است؛ كه خداوند انسان را به صورت خود آفريد تا از طريق عشق الهي كه دو جانبه است زندگي انسان معنا بيابد. همچنين مكاتب ديني توجه به مرگ و رستاخيز را عامل مؤثري در معناداري زندگي مي-دانند. علم فلسفه با چينش منطقي اجزاء زندگي به دنبال معنايي منطقي براي زندگي است. همچنين علم روانشناسي با روانكاوي و بررسي شرايط و روحيات فردي از جنبه¬ي ديگري به زندگي مي¬نگرد و متناسب با برداشت هر شخصي معناي زندگي او را نشان مي¬دهد. در اين مقاله با تحقيق كتابخانه¬اي بر آنيم كه دريابيم از نظر علم و دين زندگي معنادار چگونه زندگي است؟ مؤلفه¬هاي زندگي معنادار ديني چيست؟ با مطالعه اين دو ديدگاه مي¬توان دريافت كه زندگي فردي و اجتماعي انسان تا چه حد معنادار است.